camdan bakmadan aşağıya çöp sallamak

olay 12 kişilik polis yurdundan, 4 kişlik nezih üniversite yurdundaki ilk günümde başıma gelmiştir*.
yurdun eskilerinden hasan arkadaş hoş geldin demeye gelmiş ve patetes kızartması yiyelim ilk yemeğin kabuska olmasın demişti*. bende aylardır özlediğim lezzet olduğundan atladım hemen. ayıp olmasın çocuk o kadar zahmet edip marketen patetes almış gelmiş hazırlamasına yardım edeyim dedim.
demez olaydım sayın sözlük. patatesleri bir güzel yıkadım soydum. dilimleme işini hasan arkadaşa bıraktım zira kötü dilimliyordum. bir kap dolusu kirli suyu ve 3 büyük boy patatesin kabuğunu, odada çöp olmadığı için, suyuyla beraber hasanın dur yapma kerter demesine bırakmadan pencereden aşşağı salladım sayın sözlük. meğer benim odanın altı aşıkların kimse bizi "rahatsız etmesin" mekanıymış. genelde de 3 4 aşık çift orada olurmuş. ben ne bileyim sayın sözlük.
arkadaş, kerter kalk gidelim odadan. kesin birine denk gelmiştir. demesine aldırmadan odada hummalı patetes soyma işlemi sürerken, biri kapıyı tekmeyle açar. üstü sırılsıklam olmuş ve saçlarında yeryer patates kabukları olan sinirli bir genç vardır karşımızda.
o anı unutamam sözlük sanırım hayatımda en çok utandığım anlardan biriydi. genç arkadaşın üstüme kustuğu öfkenin haddi hesabı yoktu. yurtta bittiğim an olarak düşünmüştüm. allahtan hasan yurdun eski kıdemlilerindenmiş araya girdi. durumu toparladı. genç kız ve madur arkadaşa birer küçük hediye alıp konuyu kapattık. ve bir daha asla bir yere iyice bakmadan çöp atmadım.