cebindeki son parayı dilenciye veren insan

günümüz koşullarında anlaşılması da, tarifi de pek mümkün olmayan zat-ı muhteremdir.
liberalizm ya da modernizmin alabildiğine at koşturduğu toplumsal ilişkilerimizde böylesi bir insan var mıdır? varsa soyut mu yaşar? diğer bir deyişle "asosyal midir?" diye düşünmeden edemiyor insan.

tüm içtenliğiyle bunu yapabilen birini tahayyül dahi edemiyor şurada çiziktirenlerin ezici bir çoğunluğu.

bazı iyimserler yatırımcı olarak niteleyebiliyor. ne kadar hazin!
salak, aptal olarak yargılayanlar kadar diğer tarafı düşünen akıllı olduğunu söyleyenler de haklı belki.

cebindeki son parasıyla ekmek alıp akşam karnını doyuracak kişinin yolda yürürken gördüğü açlıktan kaburgaları sayılan bir köpeğe aldığı ekmeği veren kişi kadar samimidir bence.