ortada sıçan

liseye başlayana dek yakar top diye daha havalı bir ismi olduğunu bilmediğim oyun. ilkokul yıllarımın, sokakta geçirdiğim yılların vazgeçilmezi. bir de don vardı. onun da donmakla ilişkili olduğunu bilmiyordum ve niye don(külot) dendiğini uzunca bir süre anlamamıştım. ey gidi günler..biliyor musunuz? benim çocukluğum çok güzeldi aslında. sokağım pek şendi, pek gerilimliydi. ama her şey aydınlıktı. çocuk olarak sevinmenin tadı nasıl da lezzetliydi. ahh..çok özlüyorum be. lise yıllarımdan da ziyade özlüyorum. annemle babam henüz ayrılmamışlardı; ayrılacaklarını da bilmiyordum, anlamıyordum. aterim bile vardı. aslan kralı oynardım. ördek avlardım, o tüfeğin televizyondaki ördekleri nasıl vurduğunu anlamaya çalışmazdım. şimdiki gibi uzun sürmezdi kızgınlıklarım, birikmezdi kinlerim. yine çabuk sinirlenirdim, fakat daha da çabuk gülmeye başlardım yine. bilirsiniz, yere düşüp dizini inciten iki saniye ağlayan ve kalkıp tekrar gülerek koşmaya başlayan çocukları..ULAN BE, VAR MI ÇOCUK OLMAK GiBiSi?!