bugün

yavrusunun insanlar içinde dışlanmaması, ayıplanmaması için çırpınan annedir.

yavru, yani çocuk ki -eşek kadar olmuşsa bile adı yine de çocuktur- dengesiz dengesiz toplumun normlarını kıçına sallamaz bir tavırla konuşur; ana yüreği yavrusunun insanlar içinde "yuhh hayvan ya bu" şeklinde tepki görmesinden müteessir olduğundan mütevellit "öyle konuşma evladım" der...oysaki yavru için anlaşılmanın yanlışı ya da doğrusu yoktur. kimse de kıçında değildir, deli bir kanı vardır ve bu kan önüne gelene akacak kadar manyaktır.