çocukluktan çıkamayan insan

Yaşı büyür ama hala çocuk olduğundan yetişkinler gibi davranmaz.

içindeki çocuk ruhlu kişiyi, hayatının her alanında değilde, ancak; hayatın içinde ki stresini boş kaldığında, çocukluktan çıkamamasını kullanabileceği insandır. yani bu yönde iyi olur.

hepimiz birer küçük prens değil miyiz zaten?

Büyümüş ama bazen halen çocuksu davranışları olan insan.

(bkz: Özlem)
Yaş kaç olursa olsun içimizdeki o küçük çocuk hiçbir zaman büyümez.

Yaşadığımız güzel ve tatlı günlerin hatıraları peşimizi bırakmaz.

böyle insanlar bi kere sünni şeyleri sevmezler. sanal alemde de dolanmazlar. çok duymuşumdur ben çocuk ruhluyum diyeni ama dilerinin altında her an püskürtülecek zehir taşırlar. onlar reel dünyanın insanıdırlar ve sizin gibi kokuşmuşların tanıyacağı insanlar değiller.

Aklın büyümesi önemli ruh büyümese de olur. Hatta iyi de olur.

Başlığı açarken tam olarak bunu kastediyordum.

(bkz: peter pan sendromu)