bugün

mecazi anlam da piç olabilmesi için bir çocuğun yaramaz olmasına gerek yok. çocukluk piçlik demektir zaten. en kibarından fırlamalıktır bunun karşıtı.
ve her çocuk piçtir aslında. uğraşılması en tehlikeli olan canlı. başa çıkamazsın zaten onunla. bakamazsın onun baktığı gibi dünyaya. hoş mantığın olmadığı yer de daima duygusallık vardır ya, o yüzden kızılmaz da çocuklara çünkü tamamen duygusal yaşarlar farkındalıktan uzak hayat onlar için tamamen bir rüya.
ve tek bir stres in bile hakim olmadığı çehrelerine bakınca siz, anlarsınız çocukluğun ne derece sağlıklı ve eğlenceli olduğunu. yüzlerine daima, karşı komşunun camını keyif için kırdıklarındaki rahatlama, mutluluk ve haz hakimdir. erkekse bu cocuk, kız cocuklarının eteklerini kaldırırken hissedecekleri enerjiyi hiç bir şey vermez onlara. tanımadıkları kimselerin zillerine basıp kaçarken ki yakaladıkları adrenalin patlamasını asla yakalayamazlar büyüyünce bile yaptıkları extrem spor dallarında. ve bazen aşarlar kendilerini. olgun bir insanın bile cesaret edemeyeceği türden yaramazlıkları ve fırmalıkları karşısında, tutamayıp kendinizi ''oha piçe bak'' dersiniz kocaman bir hayret ve gülümseme ile. en akıl almaz olaylar karşısında bile kocaman bir kahkahaları vardır hiç kimsenin atamayacağı türden. üzemezsiniz onları. işte böyle bir şey piç olmak. yani fırlama olmak. yani çocuk olmak. ve ben de özlüyorum piç olduğum günleri...

edit: başlığın sol frameye düşmesinden tam 3-4 saniye sonra eksi oylayarak ''oha piçe bak'' dememe neden olan yazar arkadaşa kucak dolusu sevgiler.. *
(bkz: çocukken yapılan şerefsizlikler)
(bkz: zillere topluca basıp kaçmak)
(bkz: mahallenin hep kötü çocuğuyduk)
(bkz: su hayattır hayat güzel)