yoksa evlenecek birini bulamayacak mıyım korkusu

Genelde yaş 30 a gelince başlayan korkudur. 4 senedir yaşıyorum. Birini bulamadığım için değil tabi bulmam gerekeni bulamadığım için.

20 yaşından beri sahip olduğum korku.
Not : 21 yaşındayım
Edit: eksilenecek bir sürü entry girdim lakin bunun suçu neydi ?

bulduğunuz hayirli kismetlere dört elle sarilin çünkü sonrasi bermuda şeytan üçgeni düşünsene evlendiğin adam recep iveik gibi biri sürekli sana küfür edip beyaz atletinin kenarlarindan çikan kiilariyla övünen ağzinda sigara varken kalk la kalk çay koy diyen biri gece saçindan tutup işimiz var diyen biri korkmakta fayda var kizlar daha da kötüleri var * ))

Arada bir panikatak gibi gelip sonra azalarak giden duygu.

hiç yaşamadığım bir durumdur. koklayacak o kadar çiçek, gezecek o kadar çok yer var ki evlilik kapıma gelse bile kabul etmem. kimseye bağlanacak değilim.

evlenince yok olmak ile sonuçlanacak bir korku çeşididir. literatürde dert otuzbiri olarak geçen bu tür korkular, ancak işte konuşulmasını zaman geçmesini falan sağlar ne sağlasın.
önemli bilgiler içeren bu makalenin devamını okuyabilmek için iban numarama para gönderin

Lise boyunca bu korkum vardi
hatta universite birinci sinifa kadar da etkisini sürdürdü
simdi universite ücüncü siniftayim
simdiki fikrim mi ne ?...
sikimde degil.
ugrasamam amk mal mal adamlarla. Kiz oldugum halde yani naz evi ben olmam gerekirken hep ben karsi tarafi mutlu etmek icin cabaladim. Kimse de benim ne hissettigimi ne dusundugumu sormadi. Kalsin amk boyle olacaksa.
Hem ben ugrasamam ya valla zor iş
hani karsilikli sevgi, saygi, hosgoru, anlayis cercecesinde eminim ki cok guzel bir seydir evlilik
Ama boylesini de nah bulurum.