bugün

en azından çocukluğunda çimen zemin üzerine örtü serilip insana karışıp piknik yapmamış insan yoktur diye düşünüyorum.
ama başlığı okuyunca direkt uçsuz bucaksız yemyeşil bir çayır özlemi oluştu bünyemde..
(bkz: kırım kongo kanamalı ateşi)