bugün

35 yaşını aşmış, çaba gösterse de hedeflerine ulaşamamış, hayalleri iyice uzaklaşmış, kendisi dışında neredeyse herkesin buluşup sohbet ettiğine, çıkıp seviştiğine tanık olmuş, Allah' a bir çıkış yolu ya da ışık için yalvarsa da ikisinin de karşısına çıkmadığını fark etmiş depresif, öfkeli, üzgün insanın yaşadığı tecrübe.
belki çözümler var ama hiçbiri içime sinmiyor. olur da bu çözümleri uygularsam zerre kadar içime sinmeyecek, anlamsızlık ve boşluk dolu hayatım sadece perdelenecek. dünyaya fırlatıldım ve anlamsızlık ve boşluk içerisinde sona ilerlerken vakit dolduruyorum işte. keşke Allah bana küsmeseydi... çıkış yolu bulamadığım ve ışık dilediğim halde bir aydınlıkla karşılaşmadığım için en muhtemel ihtimalin bana küsmüş olması olduğunu düşünüyorum. ona inanacak olsam da mutlu bir hayat yaşayacağımı zannetmiyorum.
intihar da edemiyorum hayallerimi gerçekleştirip mutlu da olamıyorum. hiç bu kadar çaresiz ve umutsuz olmamıştım.

not: bildik tavsiyeler de vız gelir tırıs gider ve hiçbiri işime zerre kadar yaramayacak, eminim.
Adeta bir müslüm gürses şarkısı gibi, "Yaşamanın kuralı nefes almaksa eğer,
Istırap dolu canım demek ki yaşıyormuş"

Bol boş yaşayınca insan kendine kızıyor, bir uğura yaşamalı insan, mesela bir çocuk sahibi olmalı veyahut evlat edinmeli, sevgiyle ona adanmalı.

Havada bulup tavada yiyerek ömür geçmez.
bence hayallerini ve dileklerini gerçekleştirmek yaşamanın anlamıdır. hedeflerini de gerçekleştirmeye çalışırsan, yaşamanın bir amacı olur.
Bu tür başlıklar şımarıkca geliyor bana. En basitinden kendi başına ayaktaysan , kapıdan çıkıp yürüyüp temiz hava alabiliyorsun bu bile yaşamak için bir sebeptir. insan elindekilerin kiymetini bilmezse onu da kaybeder. Bir gün hareketsiz yat akşama kadar düşün ki yatalaksin , işte o günün akşamında her haline şükreder bulursun kendini. insan kimseden bir şey beklemeden kendi kendini mutlu etmeyi , kimseden birşey beklememeyi bilmeli. inancı , imanı onu ayakta tutmalı.
Anlamsız olduğunu kabul ederek başlamak gerek. Kendine hedefler koyup küçük ego tatminleri yapıp bir şekilde kendini yarın uyandırmaya alıştırmalısın ve insan ayırt etmeyi bazen bırakmalısın çünkü insanı çok yalnızlaştırıyor.