yazarların çocuklarına öğretecekleri ilk şey

gamsiz olmak gamsiz olmak kazanclidir gamsiz olmak en iyisidir.

Sevgi.

Saygı.

Hoşgörü.

Sorgulamak.

Bol bol okumak.

Yargılamamak.

tek kelimeyle "banane" demeyi.

etrafında olan farklılıkların, olayların, dedikoduların onun için zerre önemi olmadığını, bu nedenle devamlı suretle aynaya bakması gerektiğini anlatacağım.

+falan filanla sikişmiş
-banane?
şu çocuk eşcinselmis
-banane?
karşıda oturana bak saçını maviye boyamış
-banane?

uzar gider.

insanlara iyi davranmayı.

(bkz: ben sizin babanızım ben ne dersem o olur)

öncelikle güzel ahlakı öğretirim. sonrası kendisi gelir zaten. bir gün bana yalan sölemek durumunda kalsa bile ki bunu yapmayanımız yoktur, anne babasına karşı; asla kendine zarar vercek bişe yapmaz böylece.

saygı, ahlak, din.

yabancı dil. hem de iki tane.

ana karnındayken takılan kulaklıklar ile müzik zevki aşılamak olacaktır.
(bkz: imogen heap) (bkz: can atilla) (bkz: birdy) (bkz: attila ilhan) (bkz: armistice)

allahın dinle gösteriş yapan insanları değil sadece vicdanlı merhametli insanları sevdiğini, atatürk ü, yalan söylememeyi, insanları saygı göstermeyi, vicdanlı olmayı ve kimseye hiç bir zaman tam olarak güvenmemesi gerektiğini öğretirdim.

sözünde durmaktır.

nerede nasıl davranılacağı, dalga geçebilmek ve düzgün konuşabilmek. bir birey sonuçta.

kendini asla ezdirme!

Doğrularından hiçbir zaman vazgeçme, kendin ol.
(bkz: keskin sözler)

haini gözünden tanımak.

insanlara inanmasını ama güvenmemesi gerektiğini öğretmek.hoş böyle şeyler öğretilmez öğrenilir.

her şeyden önce kendim 'öğrenmek' isterim. hazin bir çocukluk geçirmiş biri olarak evladıma huzurlu bir hayat, sağlıklı bir ortam verebileceğime inanmadan o'nu dünyaya getirip, peşime sürüklemek istemem.

kişi olarak az da olsa problemlerim olduğuna inanıyorum. sevgisizlikten, saygı görmemekten, itilip kakılmaktan ileri gelmiş problemler kişiliğime yansıdı. her ne kadar iyi bir insan, normal bir birey olma yolunda çaba sarfetsem de tek başıma ve bu saatten sonra çabalar yetersiz kalıyor. kendimi düzeltmekte zorluk çekiyorum.

öncelikle bir gün çocuğum olursa o'na öğretmek istediğim ilk şey sevgi olacaktır. insan sevmeli, sevgisini gösterebilmelidir. Sonrasında güzel bir eğitim hayatı bahşedebilmek isterim. topluma faydalı bir birey olması için elimden geleni yapacağıma dair kendime söz verdim.

benim ailem cahildi, çocuk bakmayı bilmediler. çocuğa nasıl yaklaşılır hiç bir fikre sahip olmadan evlat sahibi olmuşlar. neticesinde böyle hazin bir hayat yaşadık. olsun, yine de kızmıyorum. bana ileride çocuk sahibi olduğumda yapmamam gereken her şeyi uygulamalı olarak yaşatmaları hem kendimin hem de çocuğumun yararına oldu diye düşünüyorum.

çocuk sahibi olmak; doğurmak, para kazanıp bir çatı altında yaşamını sürdürmesini sağlamakdan ibaret değildir. öyle bilmişlik taslamış olmak da istemem. Bir evlat sahibi olmadan önce kendimi her muhtemel yönden geliştirmem gerektiği gerçeğinin farkında biri olarak konuşuyorum.

umarım yaşanan eksiklikler, terslikler bizi düşünceli ve duyarlı kimseler olmaya iter.

anaç duygularımın korumacılığından uzaklaşa bilirsem şayet.. kendi olmasını öğretirim çocuğuma.. bunu da özgür bırakarak seçimlerine saygı göstererek yaparım..
paylaşmayı bilmesini çok isterim sevgisini ekmeğini bilgisini..
sevmeyi sevmesini isterim her şeye ragmen.. insanları çiçekleri böcekleri ve kendini.. iyi bir okuyucu olmasını ısterım ufkunun geniş olması ıcın.. yazmasını ısterım ıcınde bırıktırmemesı ıcın... izlemesini gözlemesini farkında olmasını isterim.. yüreğinde öfkeyi kini barındırmamasını isterim.. ama hayat onun hayatı ben ona sadece ve sadece yol gösteririm..

babamın da bana söylediği gibi. "dediğimi yap. yaptığımı yapma."

din olmayacağı kesindir.

her zaman dogruyu söyle, en azından kime ne söylediğini hatırlamak zorunda kalmazsın.

sözlüğe yazar olduğumdan beri burada yazan bir çok kişide olmadığını gördüğüm "hayâ" duygusunu öğretmek olur.

pipisini amcalara göstertmek.

ota boka direnmemek.

dinini ve ne olursa olsun ülkesine ihanet etmemeyi.