bugün

Utandıran dil sürçmeleridir.
sinirliyken "yapıyorsun" kelimesini "yapıyoton" diye okudum yerin dibine girdim farkettirmedim. saygılar.
(bkz: şinasi bu senin son şansın) ama ben ne diyorum "sinaşi bu şenin şon sanşın" Allah'ım günahım neydi?
bir yönetim kurulu toplantısında konu futboldan açılınca alexis sanchez diye "alexis teksas" demişliğim vardır. herkes de koptu, hatun nasıl popülerse.
1990 yılı ilk okul ikinci sınıf başıydı.

öğretmen gerekecek defter ve kitpları yazdırıyordu.
sıra defterleri yazmaya geldiğinde;
kareli metot 100 yaprak dedi öğretmen. ben de yazarken 100 yaprak yerine 100 yarrak yazmışım. hoca gördü ve gülmekten kırıldı. çok utanmıştım o zaman.
adnan sikişensestir. ehe
ortaokulda orman'ı horman diye okumuştum ama çok bi gırtlaktan gelmişti o horman. uzunca bi süre goygoyunu yapmıştık.
orta okulda sosyal bilgiler dersinde sunum yaparken 'kaşgarlı mahmut' yerine 'kaşarlı mahmut' dememdir.
Sıkıyosun~Sikiyosun ı yerine i dersem oluyor.
Otostop çekmek yerine otuzbir çektim dediğim an.
Bende bulunan dil sürçmeleridir.

Rve L nin arka arkaya gelmesi benim için telaffuz edilmesi imkansız bir sözcük haline gelmektedir.

Utanç anı:
Söylenmek istenen: usta bana beș liralik kıymalı börek ala bilir miyim.

Söylenen: usta bana beș liğlarr,
Lir.. Li.. Bana 5 tl ye kıymalı börek.
hangi birini dedirtir. adanalıyıq çünkü.
general olarak. Yok yani, söylerken dilim bi tuhaf oluyor.