yasam karsinda caresizlik

vazgecmektir, her seyi akısına bırakmakla sonuclanır cogu kez.

yasama ayak uydurmaya calısmak, becerememek, dusmek, kalmak, kalkamamak en sonunda yorulmak ve kabullenememektir. depresif bir durumdur. farkına varırsanız eger yeniden guc toplamayı secersiniz, farkına varılmazsa yasamın kıyısında kalır kendinizi film izliyormus gibi seyredersiniz.

yasam kendi yasamımız demek. oyleyse secimler olabilmeli. fırsat esitligi sacmalıgı yapmayacagım, cunku biliyorum yok. kabullenmek neden bu kadar kolay degil, onu da biliyorum, azim var bunyede. oyleyse nasıl oluyor da caresiz hissediyorum, anlamlandırma ihtiyacı duyuyorum, garip.

hayata dair ic burkan detaylar tadında olacak ama ben gordum. yasam karsısında caresizlik yasayan bir kadın gordum. cocugu hasta, esi issiz ve caresiz. hastanede karsılastık. care olamadım, hicbir seyine. sadece ellerim kollarım baglı baktım. bakakaldım. bu caresizlikle yazılan cumlelerden sonra anladım ki benim caresizligim sadece kopuk, o kadının caresizliginin yanında. o bir dalga ben bir kopuk. dalganın kopugu.

caresizligin karsısında caresiz kalmak, aman. iki kere.

daha fecisi de var;
(bkz: olum karsısındaki caresizlik)

yaşamın insanın yoluna çıkardığı engellerin bitmek bilmemesi ve insanın, bir yandan yaşı ilerlerken, yorgunluktan sürünerek hayat yoluna devam etme çabasına girişmesidir. hayatın güzel tadlarını kaçırmak, kaçırırken de zamanı yakalayamamaktır. hayatın kendini alıp götürmesi, gerisinde bıraktığı tozun insanın yüzüne gözüne bulaşmasıdır.

yasamaya cabalarken önünüze engeller cıkarsa her tutundugunuz dalı kesecek bir güc varsa ve tutunmaya bidaha güc bulamazsanız yasam karsısında caresizdirsiniz.

(bkz: seni öldürmeyen herşey seni güçlendirir)