yalnızlık

Uzun bi iliskiden sonra yalnızlığı özlediğini farkediyosun ama o da bi yere kadar fazlası üzüyo.

benim odamda pencere yok kana bulanı,
bi tarafım çin Seddi bı tarafim Berlin duvarı.

istediğiniz kişi hayatınızda değilse en doğru seçimdir.

mutsuz bir beraberlikten daha evla olandır.

"yatağına yatınca yüreğinin sesinden uyuyamıyorsan, anla ki yalnızsın. yanında kim olursa olsun."
*

bir hüseyin nihal atsız şiiridir.

"Bir yaram var! Ona merhem vurman,
Bir hayaldir ki gönülden taşıyor.
Ayırırken bizi yollar ve zaman,
Sana kalbim daha çok yaklaşıyor."

kafanın içinde sürekli seslerin dolaşıp, bunlardan kurtulmak için birisine dokunmak istediğinde kimsenin olmamasıdır.

insanoğlunun başetmeye çalıştığı en güçlü histir. bence müzik, edebiyat, sinema, tiyatro, oyun, aklınıza gelebilecek tüm aktivite, uğraş bu duyguyla başetmek için var.

zuhal olcay' ın şarkısında dediği gibi ;

"yalnızlığım" yaşamak zorunda olduğum beraberliğimsin.
"yalnızlığım"
bugunüm yarınım,
sen benim
vazgeçilmezimsin.

gerçekten öyle.

asla ama asla eve gitmeyi istememektir.

vücudundaki her hücreye işler, her gözenekten fışkırır, hissetmemek için maddeye düşürür. kısacası intihar sebebidir. ama insan hep kendini kurtaracak birisini bekler, ama sadece bekler ölüm kaçınılmazdır.

yıllar sonra sözlükte yazmaktır yalnızlık.
belli bir süre belli alışkanlıklara aşina olup, nihayetinde içindeki melankoliye tekrar sarılma isteğidir belki. biraz şairane biraz edebi.

yalnızlık bazen ihtiyaçtır bazen en istenmeyendir.
tanımı olmaz yalnızlığın...

yalnızsan eğer ve eğer öyle istiyorsan aslında yalnızsındır.
sende bitiyordur.

Yalnızlık buradaydı bu gece
Çok şey anlattı bana
Hiçbir şey söylemeden
Öylesine baktım duvara
Düşündüm, daha çok düşündüm; düşünmediğim zamanların yerine
Her yutkunduğumda geçmişi hatırladım yeniden
Gözümün kenarında bekleyen yaşları bir kez daha kattım içime
Sustum
Sadece
Sustum ve yazdım.

Kimi zaman evet can sıkıcı ve melankoli yaratan bir durum olsa da yine de atfedildiği kadar kötü bir kavram değil yahu bu yalnızlık.

Güzel bir bahar günü, hava günlük güneşlik, uzun bir yürüyüş yapmışsınız yalnız başınıza. Sonrasında bir ağacın gölgesine oturmuşsunuz en sevdiğiniz müzik kulağınızda, bir de en sevdiğiniz dondurmayı almışsınız kendinizi mutlu etmek için.

Bakın bu da yalnızlık ama kulağa ne kadar hoş geliyor. Her yalnızlık kötü değildir. insan yalnızken de gayet mutlu olabilir. Önemli olan yerine göre yalnız, yerine göre insanlarla iç içe olmayı öğrenebilmektir.

En kötüsüde etrafın kalabalıkken yanlız olmaktır.
Soru sorarlar, sohbet ederler, merak ederler, neden her gün siyah deri motorcu ceketini giyiyorsun, neden çok sigara içiyorsun, neden konuşmuyorsun, neden derslerden kaldın, nerde kalıyorsun vsvs bir süreden sonra bayar bu durum ve bir güzel s*ktiri çekersin herkese. Sadece yanında olmasını istediğin insanlar olur çevrende. Kale gibi ördüğün yanlızlığında kaliteli çevrenle derebeyi gibi yaşarsın. Bu sefer kalabalığı özlersin zaman zaman sevgilin uzaktadır geceler boyu özlersin.
Yanlız ve mutlusundur, zaman zaman kalabalıgı özlesende.
ikisinin ortasını tutturabilen var mıdır acaba diye düşünürsün,
ve mevlananın şu sözü aklına gelir "insanlar ateş gibidir az yaklaşırsan ısınır çok yaklaşırsan yanarsın".

Edit: Yinede kalabalıklardan korkun çünki her zaman ruhunu ucuza satabilecek alçaklar barındırır.

yalnızlık bir hayal kırıklığı ile beraber gelmişse en yakın kankanız xanax olur.

"Yalnızlık ; bir ovanın düz oluşu gibi bir şey
Hiçbir şey yok, akıp giden zamandan başka"

yalnızlık tek bir kişinin hayatımızdan çıkışıdır çoğu zaman işte aslında bu yalnızlık değildir; bizim kendimizi yalnızlaştırmamızdır, kendimizi eksik hissetmemizdir. asıl yalnızlık çevremizdeki kimsenin bizi anlamadığı, anlamlandıramadığı ve bizimle aynı duyguları ve fikirleri paylaşmama veya ortak paydada buluşamaması durumudur. yalnızlığın belki de en elle tutulan ve insana bir şeyler kazandıranıda budur. insan içine döner, çevresini sorgular, eşini sorgular, dostunu sorgular en önemlisi kendini sorgular. eksiklerini, hatalarını fark eder. kendine bir şeyler katmak için çırpınır. belkide bu yüzdendir bazı insanların birden kendi kabuklarına çekilip yalnız kalmak istiyorum demeleri.

insanlara açıklaması zor bi acı yaşatır.

Kalbalıklarda yalnız kalmayı yalnızlık sananlara özenen insanların yaşadığı buhran.

https://youtu.be/RQa1nXW1Q9U

bazen tercihtir sonrasında mutlak mecburiyet.

Yanında bir sürü insan varken bile kendimizi yalnız hissediyorsak bu duygu insanın ruhunun doğal bir parçası diyebiliriz.

Yalnizlik soyleyecek cok sozunun olmasi ama anlatacak kimseyi bulamamaktir.
Bikere kalabalik Insan isidir yalnizlik, zira bir insanin ici ne kadar kalabaliksa disarida okadar yalnizdir..
Ama iyidir yalniz Insan, zarari dokunmaz kimseye. Kim bilir belki de bu yuzden yalnizdir bukadar ?

insan en iyi kendisini dinler.

2 mısra yazdım.

Yalnızlık bir roman,
Okudum ve sonunu görmeden bitti.