uzun cümle kurayım derken cümlenin başını unutmak

birbirinden bağımsız ifadeleri tek ve uzun bir cümlede toplamak isteyen kişinin, cümlenin ortasında, başta ne yazdığını unutması ve başa dönüp ya tekrar okuması ya da tamamen sıçmasıdır.

zaten cümle kurma niyetinde olmayıp olsada olur diye cümleye devam ederken unutmak.

kasmaktır. uzun cümleler, "du ben bi uzun cümle yazayım" niyetiyle değil, gerçekten ihtiyaç olunduğu için ortaya çıkar. düşünceniz dolmuş, taşıyordur; kelimeler size yetmemiştir, anlatmak istediklerinizi resmen resmediyorsunuzdur falan... yoksa ite kaka sıçarsın tabii gülüm. a aaa... olmaz.

genelde öğretmenlerimizin yaptığı eylemdir. bir cümleye başlarlar uzat babam uzat... cümle bir biter bir bakmışsınız başı bir yerde sonu bir yerde. anlatım bozukluğu yaratır efendim.

insanın afilli konuşma çabası içinde hiç birşey anlatamamasıdır.etrafımızda karizmatik gözükmek isteyen her insan bunu dener.
sağlam altyapıya sahip olmayınca çuvallamak kaçınılmazdır.en basiti ben bile böyle değişik oyunlara başvuruyorum ve çoğu kez anlıyorum ki karşımdakine hiç birşey anlatamamışım.sonra da daha fazla kitap okumam geretiğini anlıyorum.

yazarken tekrar tekrar okumaya sebebiyet verir. yazıp yazıp silerseniz de anlatım bozukluğu yapma olasılığı artar. bazen de anlatmak istediğinizden bambaşka bir şey söylersiniz.
iç ses:
"lan ne diyecektim, ne dedim. bari kalsın böyle, iyi oldu. bunu demiş olayım."

Bir bina inşa ederken en alt katla gelinen kat arasındaki seviyeyi ölçmek için terazi kullanmaya benzer.

ders anlatılırken yaşanırsa, duraksayıp en son ne yazdırdım çocuklar denir.

ders anlatırken mümkün ama atlatılabilir.

kendi içinde çelişmek gibi bir durum yada ne dediğini bilmemek gibi bir sonuç çıkarır, o yüzden fazla uzun entry girmek herkesin harcı değildir.