bugün

umut sarıkaya'nın yazılarında ve çizilerinde kendinden de bir şeyler katarak bahsettiği ana kahramandır bu ezik.

daraldırlar, karşısındaki kız/erkek ile kolay iletişim kuramazlar.

muhtemelen gelişme çağında yedikleri ekmekten ötürü pratik düşünemezler, bir soru karşısında "kalırlar".

belli bir jenerasyonun hepsinde hafiften vardır bu eziklik.
yeni yıla tombala oynayıp mandalin yiyerek girer.
''umut sarıkaya tipi mutluluk, umut sarıkaya tipi mutsuzluk, umut sarıkaya tipi yarrak, umut sarıkaya tipi kürek'' zincirinin yeni bir halkası. he amk, koca dünyada bir tek umut sarıkaya var, biz de her şeyimizi onu model alarak belirliyoruz. o olmadan nasıl mutlu olacağımızı, o olmadan nasıl mutsuz olacağımızı, bu duyguları nasıl yaşayacağımızı bilmiyoruz.

ya hayır, adamı seviyoruz, tamam da, e yeter amk. yaşadığım her duyguyu neden umut sarıkaya'ya mal edeyim ben arkadaşım? neden onunkine benzeteyim? benim kendi mutluluğum/mutsuzluğum olamayacak mı amk? soğuttunuz iyice.