uludağ minimal roman

Kız üstündeki kürk mantoyu yavaşça sıyırdı. "Pat" sesi çıkararak yere düşen manto o derin sessizlikte yankılandı. Tüm ışıklar kızın üzerindeydi. Kız titrek bir nefes verdi ve..

şimdiden söyleyeyim hortlatılmaması gereken başlık. ellerine mukayyet olamayanlar toplanıyor sonra. bu başlığı bu gecenin derin ve karanlık sularına gömelim. hiç yaşanmamış farz edin.

Ardından cehenneme düşmesiyle şok olan kız kaşlarını çattı. Onu kim, nasıl öldürmüştü? Aklı bu sorularla karışırken alnını kırıştırdı ve son anını hatırlamaya çalıştı.

Evet, aslında kız ölmediğini fark etti sadece kaloriferi fazla açmıştı. Ancak sigara yakmaya karar verdiğinde gaz kaçağından dolayı ev patladı ve kız gerçekten öldü. Övür dünya falan da yalandı. Zombi veya vampir de olmayacaktı.

Derken kız hışımla kabustan uyanır pencereye koşar onu uyandıranın uzaylı istilası olduğunu farkeder. Zombi veya vampirlerin varlığına inanmayan kız uzaylıların varolduğuna gözleri ile şahit olur...

Benden kaçmaya çalışma. Bunu yapamazsın, çünkü beni sen yarattın. Hiç hayal kuramadığını zannederken, zihninin bir köşesinde bilinçaltında beni yarattın. Hiç hayal kuramıyorken kendine hayali bir karakter yarattın. Bununla gurur duymalısın. Ben senin aynanım dostum. Yansıyan ben değil sensin.

hemen koştu ve bodrum katına ulaşan paslı merdivenlerden indi. bodrumun kapısını açıp ışıkları açtı. burası paranoyak babasının dünyanın sonu için kendine hazırladığı silah ve gıda deposuydu, duvarda asılı olan ak-47ler, hk416lar, mp5ler, glock17ler, SG553ler, çelik yelekler ve kasklar, ve bir adet m98b ışığın altına parlamakta ve artık kullanılmamaktan bıktık dercesine ona bakmaktaydı. 'artık kullanılma vaktiniz geldi güzeller' dedi kız gözleri parlarken. keza babasını 2 yıl önce bir araba kazasında kaybettiğinden beri bodrumun kapısı hiç açılmamıştı.

Silahlarını donandı, glock'unu paçasına sıkıştırmayı ihmal etmedi. Bi kız gerçekten çok güçlü silahlara sahipti zaten ona göre, peki konu gerçek silahlara gelince ne yapacaktı? Güç, gerçekten hakim olan gücü kullanma becerisi miydi? Bu düşünceler eşliğinde kasvet dolu bodrumu terk etti.
Koridora çıktı, sesler duydu. Döndü, göz ucuyla baktı. "Sen benim geceleri uyuduğumu mu sanıyorsun mematzi a939?" Diye sordu garip yaratık diğerine.

Şaşırmıştı. Acaba nereden çıkmıştı bu yaratıklar, mematzi a939 da kimdi? Nas suresini okudu, ilkokuldaki din öğretmeni söylemişti ona bunu. Ki korku filmlerinden sonra da, odada tek kaldığında okurdu düzenli olarak. "Kul euzu..."nun devamını getiremeden "habala hubala habala" diyerek bir yaratık çıktı karşısına.

Bu satırları okurken içinde bir sızı hissetti. Eskiden insana yepisyeni ufuklar açan kitaplar bulma, okuma imkanı vardı. Şimdiler ah şimdilerde nasıl bir yoksunluk çökmüştü ki okuma aşkını tatmin etmek adına nice esefle anılacak yazıları okumak mecburiyeti mevcuttu.

...hakkı rahmetine kavuştu. oracıkta teslim etmişti bütün hayatını bir armağan olarak. arkasında ne bir mektup, ne bir eş, ne bir dost bırakmıştı. vasiyeti filan da yoktu. etrafına üşüşmüştü ışıklar ve insanlar. bir tiyatro sahnesindeydi olsa olsa. en önemli rolünü oynamıştı ve bitmişti işte.

bir örnek: https://tr.wikipedia.org/wiki/Be%C5%9Fpe%C5%9Fe

çirkin suratındaki morlukları makyajıyla kapatamayan palyaço.