bugün

kalıplaşmış dizelerin
batı müziğindeki işleniş biçimi..
tek bir sesin eksen kabul edilmesi ile üzerine işlenmiş majör ya da minör modlu müzik biçimi.
tam karşılığı "notasallık" olarak karşılanabilecek, fakat başkaca bir anlama sahip müzik terimidir. şöyle ki...

klasik batı müziği 16. yüzyıldan 20. yüzyıla gelene kadar çoğunlukla belli bir türden ürünler vermektedir: tek bir notanın merkezde olduğu ve onun etrafına örgütlenmiş notaların ördüğü melodik ve armonik yapıya sahip müzik. tonalite dediğimiz, eserin "ton"u, yani merkez sesidir. tonalite de, böylece, "ton etrafına kurulu olma" karakteristiğiyle tanımlanır.

teoman sevenler için ayrı tanım: hani şu, bi şarkıda sadece üç akor kullanıyorsunuz ya, işte "neden bu üç akorla sınırlı kalıyoruz ki?" sorusunun yanıtıdır tonalite. sizi belli kurallarıyla sınırlar, farklı akorlar kullandığınızda tonaliteyi bozduğunuzu söyler. örneğin, la karar bir şarkıda si minör (bm) kullanamamanızın nedeni budur.
diyatonik diziler içerisindeki seslerin işlevlerine uygun olarak ve sıra gözetmeksizin serbestçe kullanımı ile oluşan ve kullandığınız dizinin müzikal etkisi ile paralellik gösteren ilişkiler bütünüdür. kısaca belirli bir eksen etrafında gezinmektir. daha da kısaca ton denir.

(bkz: tonal müzik) (bkz: atonal müzik)