bugün

para biriktirmek istiyorsanız akademik ilerleyin. bir şekilde kadroya girdiğiniz takdirde kazandığınızı yemeye fırsat bulamadığınız için kendiliğinden birikmiş oluyor.
fırsat bulduğunuzda da hevesiniz olmuyor, yaşlılık gibi düşünebilirsiniz.
çok özleniyorsun.... :(
Babamın benim hakkımdaki hayalleriyle benim hayallerim arasında uçurumlar var.
itlerin sesi çok çıkmaya başladı. kuyrukları iyice sıkıştı ya ondan.
Kardeşim bi badoo hesabı açalım dedik. 60 lık dayılar kalp yolluyor, sakalsız çocuklar selam çakıyor. Demek bunlar bizi sahilde sarhoş yakalasa... Aman aman.

Edit: şimdi kısa sarı kıvırcık saçlı biri denk geldi. Yaa tipe bak resmen kedi lan. Allah nazarlardan korusun. Yanımda olsa kıza okur üflerim.
bir yanım diyor ki, aman rahvan gitsin boşver her şeyi, bildiğin gibi devam et. bir yanımda diyor ki sabret, buraya kadar geldin vazgeçme diye. bilmiyorum ne yapacağım. ama şunu söylemeliyim ki, 27 yaşım uğurlu başlamadı. neyse. yapacak bir şey yok.
Abi sınava yetişmek için baya koştum ve mideyi de bozmuşum. 1 saat boyunca o mideyi tuttum ve her tarafım terden sırılsıklam. Neyse Sınava çıktığım gibi hemen wc ye koştum ve ne görsem iyidir -arızalıdır-

Lan yukarı kata koştum bayan wc. Koridorun sonuna koşuyorum birşey yok.
Bir üst kata baktım orası da bayan bir üstü de...

En sonun ee sikerler deyip girmeye çalıştım kilitliymis. Ben çatlıyorum artık. Bir alta indim o da kilitli. Lağn bu ne lağn?! Diye çıldırırken ilk baktığım bayan wc ye döndüm. Bi ses falan da yok neyse haydi girelim ne yapalım mecburiyet artık dedim.

Arkadaşlar velhasıl ben tam çıkacağım biri girmesin mi? Aha diyorum şimdi ziki tuttuk. Sapıık! Diye bi bağıracak 'kardeşim ishal olmuşum ne yapayım 2 saattir tutuyorum 'da diyemeyeceğiz ben bittim. Ben bittim derken kız tuvalete girdi. Hemen çıktım tam kapıya koşuyorum...

işte o an! Başörtülü bacımla göz göze geldik.

--GAME OVER--

BEN nasıl kendimi temize çıkarabilirim dekan karşısında falan onu düşünüyorum o an. Zaman yavaşladı, bacımızın 'noluyo lan içeride amk?' Bakışlarıyla beraber ben bi depar... arkama bakmadan kaçtım gittim.

işte böyle de aksiyonu seven bir adamımdır işte.
Önyargılarımız bizi kefene saracak.
Ne cırcır böceklerini dinliyoruz, ne de topraktan çamurlu suya tâmâ ediyoruz.
Canım sıkılıyor, bu sıkıntı beni filozof yapıcak en son. Neyse biraz da şu halıda yuvarlaneyim.
bir gün çok tanınan bir insan olursam burdaki çomarları unutmıcam.
Ünlü olmaya çalışmıyorum yanlış olmasın ama olursam olabilir .d
Az önce bir oyunla ilgili YouTube videolarını incelerken eski kız arkadaşıma rastladım. Çok şaşkınım. Evlenmiş, eşiyle beraber oyun videoları çekiyorlar. Neredeyse hiç değişmemiş. En ciddi ilişkimi kendisiyle yaşamıştım. Yıllar önce birlikte hayal ettiğimiz hayatı şimdi bir başkasıyla yaşıyor. Hayat çok garip. Bir sürü anı canlandı durduk yere gözümde..

Görüntülerden anladığım kadarıyla eşiyle çok mutlu. Umarım öyle de kalır. Kanallarının tutması dileği ile.
Bugün ısparta'ya gitmek istedim.
Bazen yasamak buyuk bir yuk gibi geliyor. Sorumluluklarin altinda eziliyormusum gibi. Disari cikip 7 gundur borclarimi bile odemek istiyorum.
Ne zaman çıkarlarımızı ve maskelerizi bir kenara bırakıp sadece insanı vasıflarımızla (sevgili, arkadaş, anne, baba...) olmayı başarabileceğiz? Bu konuda hala umudu olan insan kaldı mı?
gözlerim doluyor çokça, sıkıyorum başka yana bakıyorum daha çok gülüyorum.. istemiyorum hiçbi şey, işe gidiyorum, insanlara dokunuyorum, kasiyerle tanış oluyor hep aynı yerden alışveriş yapıyorum.. hem bir şeyler istiyorum hem herkes sahte geliyor, yalanınız ne güzelmiş diyorum geçiyorum.. yaşamak istiyorum bazı anlar, anneyle konuşunca, babanın omzuna dokunmasıyla, dostun iyi ki varsınıyla.. ölmek istiyorum, içimden geçmeyen kederle,
ama yine de kediler çok şapşal. yıldızlar çok parlak. yağmur, bi de yağmur var...
Beynimi aldırdım rahatım. Komplike bir iş olmadığı sürece çok düşünmek zaman kaybından başka birşey değil. Hamle çabukluğun, mantıklı bir hamle yapmandan daha önemli oluyor bu tür şeylerde.
Kendime denk veya biraz daha üstün gördüğüm insanların görüşleri birden bire hayatımda tuhaf değişimler yaratabiliyor. Örneğin görüşlerine değer verdiğim bir insan gelip bana yobaz derse aptalca bir üzüntü ve kuruntuya kapılıp kendimi o kişiye kanıtlamak için her şeyi yapabilecek bir duygu durumuna sahip oluyorum. Zira egom yüzünden böylesine fikri açıdan değer verdiğim kişiler tarafından eleştirilmeyi kaldıramıyorum.
Uzun bir aradan sonra sessiz bir yere geldim. Baktım ki çok değişmişim,yaptıklarım,yaşadıklarım,hissettiklerim bile ben değil.Ocak 2019' dan beri çok şey kaybetmişim kendimden.Sanirim 2019 bitmeden şu 3 ayı kendime gelmek,eski ben'e kavuşmak için harcayacağım çünkü çok mutsuzum.
Farkındalık hem çok iyi, hem çok kötü.
Artık genelde üzülmüyorum hiçbir şeye. Sinirlenmiyorum. Arada bir sıkıntı çöküyor, sonra geçiyor. Onun dışında sürekli gülüyorum. Güzel, harika bir ruh hali.
Ama duygularımın iltimas geçtiği birkaç konu var.
Sevdiğim birkaç şey, üzüldüğüm birkaç şey.
Ve sabır mı gereken yoksa bırakıp gitmek mi sorusu üzerinde sık düşünüyorum.
Hırs da keşke pozitif duygular arasında sayılsaydı.
Böyle zamanlarda itler at izine basarak ilerler.
bir şeylere tutunma gereksinmesindeyim hep; insanlara, ortamlara, inançlara, anılara, sözlüğe... tutunduğum bir şeyi bırakır bırakmaz boşlukta hissedip ilk gördüğüm her neyse ona tutunuyorum. tutunmazsam düşerim diye mi korkuyorum acaba? neden bu güvensizlik?
Ne yapacağımı bilmiyorum, Kafam çok karışık önümde iki seçenek var hangisini seçsem sıkıntı.
Ben dahil bazı şeyler kahrolsun. Dinlediğiniz için Teşekkürler.
Beni siz delirttiniz, evet evet siz.

https://m.youtube.com/watch?v=ytbUzbTEshw
uçabileceğine inanır mı insan? ben inanıyorum işte. sıkıntım, olmayacak şeylere inanmam. ritmik saat gibi işleyen kalk tik, git tak, gel tik, uyu tak.. hepsi mevcut bende de ama tiyatro oyununda nasıl oyuncular bizi bir hikayenin içine çeker ve o karakterleri gerçek zannederiz ya benim de öyle bi hikayem var. herkes inanıyor...
nasıl insanlar uçabileceğine inanmaz, sadece çocuk yapmak ister bunu anlamayacağım. mantıklı bi insan olmaya, bir de sizin her gün anlattığınız bık bıklara da inanmayacağım.. ben uçabileceğime inanıyorum. işte o kadar,

https://open.spotify.com/...si=GwikKU7iS4SWEzDcYOeS5A
Yarın okullar açılıyor ve kuzucuklarıma kavuşuyorum.