sözlük yazarlarının söylemek istedikleri

Yaşattıklarını yaşamanı dilerim.Bensiz başkasıyla mutlu olma.

Rose abla anlatmış durumu zamanında:

'Bir resmi bile yok. O sadece hatıralarımda...'

bu ülkede özel/ devlet her kurum, kuruluş yalaka, yancı, ikiyüzlü insanlara hizmet ediyor. dürüst insanları sistem dışına atan bir düzen var. haksızlıkheryerde#

hastag yaptım buyrun.

Yarın yeni iş yeni heycan ve elbette bilinmezliğin verdiği stres de var. Kısa sürede alışacağımı bilsem de insan yine de telaşlanıyor kendi içinde. Güzel şeyler de olacak biliyorum. Bunca beklediğim gün geldi çattı.

Maddi olarak da aşırı rahatlayacağım. Kendimi sakinleştirmeye çalışıyorum.
Sonuçta yeni bir ortama girmek herkesi geren bi durum. Uykudan zerre yok bende. Kendimi de biliyorum. Sabaha kadar gözümü kırpmayacağım olay mahaline gelince de zerre stres, heycan kalmayacak boşuna telef ediyorum gecemi ama işte 24 senedir değişmeyen huy nasıl değişsin 1 gecede?

Başladığı gibi bitiyor biliyorum, bitecek ve ben şok olacağım. 1 ay sonra bu yazıyı editleyeceğim. Bakalım neler olacak?

Edit: 1 aya gerek kalmadı 3 günde alıştım. Daha da alışırım. Maaş da yattı. Ilk maaşımı kocamla ıslattık. Hayat güzel be!

Edit2: 44 gün olmuş sanırsın işte kıdemliyim. iş dönüşü yorgunluğa alıştım 2 hafta içinde, hatta spora bile başladım.Ne çabuk geçiyor zaman ya. Ne çabuk alışıyor insan her şeye. Iyi ki de alışıyoruz. Arada yazdıklarımı okumak güzel. Bundan 3-4 sene sonra tekrar okumak var tüm bunları. Hayat akıyor.

Artık mutlu olmayacağımı biliyor ve kabulleniyorum. Öyle bi tükenmişlik noktasındayım bu beni üzmüyor bile.. son iki yılı yaşamadan ölseydim diyorum bazen. Neler gördüm, neler yaşadım bu iki yılda. O kadar beklenti, o kadar emek ve geldiğim noktaya bak; bir hiçim. Ne kaldı geriye, ne için yaşıyorum hala..

Bu sefer gelmek benim seçimimdi. Cagirilmadan, kimseler ses etmeden geldim. Şimdide gitmek istiyorum. Hayatım bir yerlere alışmakla geçti. Kafamda birsuru soru neden geldim, niye burdayım, ne gerek vardı.. hayal ettiklerimi yaşatiyorsun rabbim evet ama neden kalbim kırık. Neden bu sebepsiz gözlerimin dolması. Hep bir yerlere yabanciyim. Hep gocebeyim. Yorgundum biraz daha yorulmaya geldim.

Feridun Düzağaç'ın şarkılarını uzun zamandır dinleyemiyorum, hatırlamaktan korktuğum bir insan ve şarkıların arasına sıkıştırdığım anılarım var.

Geçen sene kedimi fip yüzünden kaybettim.
Bu hastalıkta kedinin bol sıvı tüketmesi önemliydi, kedim zar zor yemek yiyordu ama suyu gayet de içebildiği için mutluydum.
Ağzında yaralar vardı. Veterinerim yaralar için sirkenin iyi geleceğini, suyuna birkaç damla damlatabileceğimi söyledi. Kabının küçücük olduğunu, o kaba birkaç damlanın fazla geleceğini kestiremedim. Kedim suyu küçücük içti, bir daha da içmedi. Ağzı yandı bebeğimin.
iyiye gidiyordu, beraber oyun oynuyorduk yeni aldığım mamaları da beğenmişti. Belki o sirkeyi damlatmasaydım kedim hala hayattaydı.
Ben üzgünken üzerime kıvrılan, patisini elime atan bebeğimi Doğum günümden ertesi gün kaybettim.
O öldüğü an asla aklımdan çıkmadı. Bazen öyle bir geliyor ki kriz gibi, kendimi boğup atasım geliyor.
Yemin olsun seni çok sevdim. Ne olur beni affet.

müzik zevkim şu ara berbat şuan farkettim.

herkese terlik sana fırında sütlaç,
herkese haydar sana louis vuitton,
herkese çay sana caramel machiato,
herkese mermi sana papatya.

Bundan sonra her gün buraya yazacağımdır. içimde kalmasın.

Bugün bi iyilik yaptım. Bana iyilik yapmış birilerine.

Beklemek ne kadar saçma gelse de bi umutla bekliyorum. Beklemem lazım olduğunu düşünüyorum. Bir gün bir gün bazı şeylerin yoluna gireceğini ve huzura kavuşacağımı düşünüyorum. Biliyorum imkansız ama bi umutla beklemek istiyorum. Umudumu kaybetmek istemiyorum.

nerde yanlış yapıyoz biz ya...

...Dünyanın en kuytu köşesinde kalmış gibi hissediyorum...ne bu kadar büyük bir yerde düzene sahip olabiliyorum ne de bu kadar ışığın arasında aydınlığı bulabiliyorum.

Söylenecek çok şeyler var,
Söylenemez değil ama,
Çaresiz dolanır dilimde..

yazıyorum yazıyorum siliyorum. Hiçbir şey yapmak istemiyorum, hiçbir şeyden zevk almıyorum, her şeyden sıkıldım, insanların önemsediği şeyler bana çok boş geliyor, bir türlü uyum sağlayamıyorum, bir geri zekalı olarak bu zamana kadar bir mucize bekledim, çok fazla hatam var, çok fazla pişmanlığım var, birkaç cümle daha yazacaktım da beni tanıyan insanlar var, mesaj atacaklar ben ezik hissedeceğim falan, bu yüzden o cümleleri yazmıyorum. Böyle saçma bitiriyorum bu entryi.

Hayatımda kendime en çok acıdığım zaman yaşadığım buhranı, depresyonu o bir türlü içinden çıkamadığım bunalımı idrak edebildigim , bir seylerle yüzleşebildiğim en net anım tartıya çıktığımda belirli bir kilonun altına indiğimi gördüğüm andır.
O kadar üzüldüm ki kendime...
Çok nadir degişir kilom hayatımda ilk kez o kadar cok kilo vermis, kendimi salmış ve dünyayı umursamaz bir hale gelmiştim.
Bu dönem ne zaman basladı ne zaman bitti ne kadar sürdü hic bir fikrim yok tek bildigim artık öyle olmadığım.
Bir daha o zamanlara dönmek istemiyorum tartıda tekrar o sayıları görürsem bu defa kendime gelemem iyilesecek motivasyonu gücü bulamam.
Şimdilerde o kadar cok bastırmaya calısıyorum ki bazı seyleri tekrar aynı günlere dönmekten korkuyorum umarım olmaz umarım bir daha yasama sevincimi kaybetmem , hayatta hic bir amacı olmadıgını dusunup rotasını kaybetmis bir gemi gibi saga sola savrulmam.

Hani özlersin geri dönemezsin of ki ne of amına koyayım.

Dermanı bende olan dertlere düş.
Ne biçim ama ne güzel bir beddua ahah.

Bunu minibüsüne yazmıştı adam.

Ben yandım.

Allah yardımcım olsun.

Bazı insanlardan delice nefret ediyorum bu nefretim bu iğrenç dünyada yaşanır mı diyip yok olma isteği olarak dışa vururken bazı insanlara karşı duyduğum delice sevgi de beni yaşama sıkı sıkı bağlıyor.

Çok uzun bir süre sonra girdim buraya. Bütün geçmişimi okudum ve hepsi gözümün önüne geldi.
Aldatıldığım yıllar, acı çektiğim ve özlem duyduğum anlar, mutlu olduğumu zannettiğim zamanlar...
Şu an çok mutluyum sözlük. Hayatımda değerimi bilen koca yürekli bir adam, mutlu olduğum bir ailem ve beni seven insanlar var. Hoşçakal

Bugün birkaç dost halimi hatırımı sordu. Sanırım yalnızım demek yerine onların değerini bilmeliyim.

Canım çok sıkılıyor. Ne biçim bir gün bu allahim.

Aklımdan çıkmıyor ya. Hiçbir şeye odaklanamıyorum. Aşık mı oldum kuyruk acısı mı bilemiyorum.