sözlük yazarlarının itirafları

aynı "battaniyem" şarkısındaki patlamış mısır, kahve fincanım ve korku filmi istiyordum. üstümde battaniyeyle. tek sorun bu voltranı oluştururken sevdicek'in yanımda olamaması. kaç aydır bir çift bu kadar mı görüşemez...

itiraf ediyorum
* 5. sınıftan beri aynı kıza aşığım.

kaç gecedir üst kattaki amcanın hayvan gibi hapşırmasıyla yerimden sıçrayarak uyanıyorum.
(bkz: komşunun hapşırma sesiyle uyanmak)

belki bir başka yüzde, belki bir başka seste beni yaşarsın belki bir başka tende, belki bir eski şarkı, belki de hoş bir koku esintide hatırlarsın beni belki başka bir yerde...

Başka yerlerde buluruz birbirimizi.

umarım.

b (bkz: aşk)aymış özlemek, uzun zaman sonra uu beybi canım yandı.

keşke hiç söylemeseydin seni çok sevmek istiyorum diye, o zaman aşk olmazdı belki yine ama;

b (bkz: aşk)'a olabilirdi herşey.

şu anda beni okuduğunu biliyorum.*

yalnızlığı çok seven biri olarak, şu an evde yalnız olduğum için çok korkmaktayım. korktuğum için daha çok korkmaktayım. *

internet, oyun, bilgisayar, televizyon ve gece benim olsun, geri kalan her şey sizin. bu şekilde bir asır yaşayabilirim.

mezun olmak istemiyorum,yüksek lisan yapmak'ta istemiyorum sadece izmirde senle olmak istiyorum...hayatımın sonuna kadar..

ne zaman gülmek istesem direk ivedik filminden bölümler izliyorum. içimdeki saklı öküz sanırım böyle dışarı çıkıyor.
http://www.youtube.com/watch?v=-PeyKfNHsUs gibi.

bugün teyzemin bir arkadaşının evine gittik. kocasıyla yeni boşanmış bir kadındı. bir de çocuğu vardı. çok çekingen, içine kapanık bir çocuktu. korkuyordu küçük şeylerden bile, ciddi psikolojik problemleri varmış zaten. ben o çocukda kendimi görmüştüm. ben de o yaşlarda aynen öyleydim. ben de biliyordum babandan çok korkmanın ne demek olduğunu. biz içerdeyken annesi adamla konuşmaya başladı bağrışı geliyordu içeri ama kız duymazlıkdan geliyordu. belki o da ara sıra annesinin sessizce ağlamalarını dinliyordu. tüm çocukluğum geldi aklıma bir bir. babamın evimizi buldukca taşınışlarımız, gelip kapının önünde bir kaç el ateş etmesi bağırması çağırması, o ölünce mutlu olmam. aslında şimdi onun hastalık yüzünden böyle olduğunu biliyorum ona kızamam ama çok boktan bir çocukluk geçirmişim. çocuğada hiçbir şey demedim hala pek konuşan bir insan değilim galiba ama yoldayken dua ediyordum onun için umarım geleceğide en az benimki kadar iyi olur.

az önce 31 çektim.

allah beni bildiği gibi yapsın, ama iyi yapsın diyorum. aziz mübarek bayram günü belki kabul olur bayram arefesi bir bayramda dualarım.

yok yok iflah olmam ben daha da.

allah belanı versin senin oynak felek. civelek civelek civelek.

sonunda uyku düzenim belli bir düzene girdi. saat 7.30 da kalktığıma göre öyledir yani.

Cok garip ruyalar goruyorum. Hayalet avcisi gibiyim mubarek. Tövbe tövbe.

Senden umduğumu bulamadım sözlük.Bunu böyle bilesin.

bir kaç kere görüşüp olay ciddiye binmek üzereyken burun kıvırıp yan çizdiğim kızın facebook'da ilişki durumunu bir ilişkisi var yaptığını görünce tekrar kızdan hoşlanmaya başladım. psikolojime sıçayım sözlük.

tuvaletin kapısı açık çişimi yapmaya bayılıyorum, heyecanlı oluyor. evde kimse varken tabii ki.

bugün bir herhangi bir aşk itirafı yok. gönüller de mi bayramda sözlük.

bant kaydı, aradığınız kişinin dahili numarasanı biliyorsan tuşlayınız dediğinde, bilmeme rağmen tuşlamıyorum, santralin bağlanmasını bekleyip, büyük bir kibirle kendimi tanıtıp, oradan aradığım kişiyi bağlatıyorum. çünkü santrallerde yüzde doksan bayan oluyor, ve ben o kibarlıkta konuşan bayanlarla konuşmaktan büyük keyif duyuyorum.

bir gün kızım olursa adını kesinlikle derin koyacağım sözlük.

itiraflari okumaktan tarifi imkansiz bir zevk aliyorum sozluk. Boyle ask acisi cekmislerin ki daha da bir ilgi cekici oluyor.

nefret çok güçlü bir duyguymuş.zira aradaki bağın kopmasına asla izin vermiyor.ve unutmak denilen şey,nefretin de bittiği yerde başlıyormuş.

bazen kendimi filmlerdeki fısıltı gibi sesle hayata dair yorum yapan adamlar gibi yorum yaparken buluyorum. mesela facebook'ta doğum günü kutlama samimiyetsizliğiyle ilgili şöyle yorumlar yaparken buldum kendimi:
"ahh... facebook ilişkileri,kanka ayağına yatmalar... günümüzde ilişkiler çok değişti... evet,sanırım öyle... bunun nedenini ise hepimiz biliyoruz galiba... asosyalleşmeyi sağlayan sosyal ağlar,insanları kendi gerçekliğinden koparıp sanal dünyanın bileşenlerine dahil etmiş gibi..."*
bazen delirmeye başladığımı düşünüyorum sözlük.

Sözlük sanırım artık evden ayrılma vaktim geldi de geçiyor.Üniversiteye giderken aile ile kalmamak gerekiyor.
Gerekirse işte çalışıcam ayrılıcam bu evden.
Artık sürekli hesap sorulması koyuyor insana...

dokundun ya yandım, daha da dokun alem daha da ışısın. ateş kor, kor cehennem, cehennem nur olsun sevgilim.