sokaklar çocuklarındır

sokakların sessizliğine, terkedilmişliğine, işgal edilmişliğine üzülen insanın çocukluğunu hatırlayıp, o sokakların sahibi olduğu günlerden çıkarımda bulunması ile kurulmuş cümledir.
çocukluğumda sokaklar çocuklarındı gerçekten.
tostik oynardık yol ortasında, biz izin vermezsek arabalar geçemezdi.
bize kızan, sessiz olmamızı isteyen komşularımız vardı tabii ki ama biz oynadıkça mutlu olan, bizimle çocukluğuna dönen komşularımızda vardı.
şimdi bakıyorumda çocuklardan daha mahsun sokaklar.
çocuklar sanal sokaklarda beyin çürütüyor ya, sokakların sanal çocukları da yok.
sokaklara geri dönsün istiyorum çocuklar.
uyutmasınlar varsın. varsın cam çerçeve indirsinler. varsın arabamı çizsinler ama böyle korkuluk gibi cansız sokakları olmasın şehrimin.
bir çocuk görüyüm ki sokağımda tostik oynayan ben de onunla çocuk olabileyim.
çocuklar görüyüm ki sokağımda ip atlayan, birdir bir oynayan, çocuğumunda sokağında oynayabileceği bir dünyası olabilsin.

eskide kalmıştır artık. şimdi çocukların rahatça oynayabileceği sokaklar binalar yüzünden daraldıki insanlar zor yürüyor, parklar yerini avmlere bıraktı...

almanyada ise durum çokta farklı değil ama adamlar her yere halı saha, sosyal tesis yapmış çocuk dilediği gibi yaşıyor, burda sokakta futbol oynamamız fransadan ve almanyadan gelen gurbetçi arkadaşlarıma çok farklı gelmişti.

ama çocuklar sokakların olmamalıdır.

sadece sosyalleştikleri ve eğlendikleri zaman. tecavüze uğradıklarında, zorla çalıştırıldıklarında, dilendirildiklerinde anlarlar ki o sokaklar onlardan daha güçlülerin elinde.

aynen artık hiçbir çocuk dışarı çokmıyor. eskiden her mahallede başa bi oyun oynanırdı bi mahallenin çocukları bilye oynarken diğer mahallenin çocukları taso oynardı.
mahalle maçları alırdık.
bisiklet yarışı düzenlerdik .
şimdinin çocukları bunlardan çok uzak neredeyse bütün uğraşları bilgisayar ve cep telefonları..