sevgilisiz hayata alışma yolları

Sağ elle başlanır.

spora adamaktır.

* arkadaşlarınızla daha çok zaman geçirin.
* sevgiliniz varken yapamadığınız şeyleri doyasıya yapın.
* kimseye hesap vermeden doyasıya gezin.
* telefonunuzu 24 saat kapalı tutmanın zevkine varın.
* sözlükte "aman sevgilim ne der?" korkusu olmadan aklınıza ne geliyorsa yazın.

bunlar sizi mutlu etmediyse iyilerinden yeni bir tane bulun.

bir de kardeşi varolan yollardır.

(bkz: arkadaşlı hayata alışma yolları)

daha bulamadım o yollardan birini. dur bakalım bulunca haber vereceğim.

(bkz: aslına rücu etmek)

böyle bir kitap çıksa kapış kapış giderdi. gerçi yazılanlar ne halta yarar orası da tartışılır.

acilen nefes alma egzersizlerine başlanması gerekir. zira ayrılığın ilk zamanları ''la o yokken ben nasıl nefes alıyordum?'' diye gereksiz gereksiz ortalıkta dolaşırsın... sonrasında zaten alışıyorsun, hatta ve hatta neden daha önce ayrılmadım? diye pişmanlıklar başlar ki, o dönemler daha önce kendine haksızlık yaptığın, kendini boş yere üzdüğün için, ana avrat kendine sövsen azdır...

yalnızlığı yalnızlık olarak yaşamaktır.
Ortada bir aşk sevgi varsa yasını tutmayı bilmeli insan.
var ettiği sevgiye olan saygıdır bu.
hiçbir şey olmamış gibi hayatına devam edebiliyor olmak köpekliktir bence.
aşk bu değildir.
ya da çağımızın ilişkileri fazla yüzeysel ya da açıkçası çok ama çok boktan...

alışmak zor gelir. ama alıştıktan sonra dünyanın tek kişilik olduğunu fark edersin. ve hayatının aşkı dahi gelse seni oradan çıkaramaz. alışmışsındır. güvende hissedersin kendini.

kafa dinlemeyi öğrenme yollarıdır.

zaman sadece onsuzluğa alıştırır sizi, siz de zamana uyarsınız başka bir yolu var mıdır bilmem.

Şöyle birşey var;
(bkz: sevdiğinden ayrılınca acının üstesinden gelmek)

numarayi değiştirerek başlayabilirsin, eski sim kartı kırıp... böylece onun arayacağına dair içindeki ümitler bir nebze azalmış olur.

yeni sevgili bulmaya çalışmak.