bugün

sevgiliye uzun süre boyunca yapılan "canım, cicim, güzelim, bitanem, aşkom" vesaire hitaplardan sonra sevgilinin isminin hatırlanması gerektiği bir zamanda beynin afallayıp ismini unutmasıdır. bozuntuya verilirse işler karışır.
sevildiyse imkanı olmayan hede. ya da sevgili çokluğundandır.

(bkz: hınzır seni)
objektif bakınca, insan kendi adını bile zaman zaman unutabilir. bu bakımdan suç değildir.
yalnız taraflı bakınca ayrılık sebebidir.
henüz gerçekten sevgili olunmadığının kanıtı olabilir.

olmayabilir de.
alzheimer teşhisine ramak kalmasıdır.
(bkz: unutmam en fazla karıştırırım)
sevdiceğinize sürekli olarak ''sevdicek, manita, çiçeğim, hayatım, sevgilim'' gibi sıfatlarla seslenme sonucu,
bir gün ismi sorulunca ''hebe...'' diye kalmaya neden olan unutma durumu.
arada bir ismini tekrar edin içinizden.
durduk yere facia çıkmasın sonra.
hatırlamaz da yanlış isim falan söylersiniz,
sonra açıkla açıklayabilirsen nalan kim...
Bazen olurdu. insana kendini çok salak hissettirir. Hemen yanına ilişip adın ne senin gül mü diken mi diye sormak gerekir.
Devamlı aşkım, bebeğim, sevgilim, yavrum derseniz tabii ki unutursunuz.
(bkz: isim neydi pardon)
hişt pişt diye çağır ne farkeder.
Alışma sürecinde unuttum Bi kaç kere, onlarda da zekiye diye çağırdım. Olabilir insanlık hali. Sonuçta bu restorantta bebek unutmakla aynı şey değil.
(img:#1882970)
Adını unutabilirsin ama tadını asla..