sevdiğine son kez sarıldığının farkında olmamak

ayrılıkları biraz daha çekilebilir bir hale getiriyor ama kısa bir süre için.

gerçeğin farkına varınca insan yıkılıyor.

o'na son kez sarıldığınızı bilsek ne yapardık ki? hiçbir şey. ayrılık saatini kim durdurmuş ki!

gözler nemlidir...
muhtemelen bir ayrılık vardır...
içten bir ses bırakma der...
bilsende bilmemezlikten gelirsin...
belki bir izmirli güzeldir, belki dağlarda aşkın ekosu, belki çağla gözlümdür...
hepsini bir biriyle aldatmışsındır...
ama sonkez sarıldığının farkındasındır...
her ayrılıkta biraz daha ayrılıyorsundur...
farkındadır...
farkındasındır...

samimiyetsizliktir. her sarılmada son kezmiş gibi içten değilse nasılsa tekrar sarılırız diye garantiye aldığını sanıyorsa harcıyorsa o anı kişi zaten sona gelmiştir. ilktir sondur ne farkederdir. bitsindir...

edit: çok büyük konuşmuşum tamam kabul... sonmuş, bilememişim...

sevgili gizlice ayrılık planları kurmuştur ve karşı tarafın haberi bile yoktur,
her zaman ki gibi vedalaşılır plancı için son olan diğeri için devamını beklediği ve sıradanlaşan eylemdir.
bir diğer ihtimal ise: ölümdür iki tarafta bilmez son olduğunu birbirlerini delicesine severken ölüm ihtimalini akıllarına bile getirmedikleri anda birden belirir acı olan son,belki 5 dak sonra belki 1 saat belki bir gün sonra kara haberin alınmasıyla viraneye dönülür adeta.
ve insan sevdiğine son kez sarıldığının farkında olmaz.

ölüm haberini alınca anladığınız durumdur. o haberi alana dek o sarılışın son olduğunu bilmezsiniz, bilemezsiniz. bilseydiniz zaten hiç bırakır mıydınız?

O ana defalarca dönmek istenir . Ama nafile.

2007 yılının kasım ayı sabahıydı bardaktan boşalırcasına yağmur yağıyodu havada çok serindi o zamanlar; bir önceki günün gecesi sevdiğimle konuşmuştuk sabah beni alıp kahvaltıya gidecektik nişan işlerini konuşcaktık. içime sıkıntı çökmüştü zaten uyuyamamıştım içimdeki sıkıntı yüzünden onuda arayamamıştım elim telefona nedense gitmedi o zaman, sanki kötü birşeyler olduğunu hissediyodum... saatler sonra aradım ama telefonları kapalı annesini aradım cevaplamadı en sonunda en yakın arkadaşını aradım bana arbayla kaza yaptığını söyledi dün gece; ama'' sadece bacağı kırıldı iyi gelmene gerek yok ben seni aratırım'' diyince bağırdım çağırdım hangi hastanede olduğunu öğrendim. gittim!!! mahşer yeri gibiydi herkeste feryat figan. babasına baktım ağlıyodu sadece başımız sağolsun diyebildi. kendime geldiğimde toparlandığımda bir yıl geçmişti sevdiğimin ölümünün üstünden ve o son gün ilk defa bu kadar sıkı sıkı sarıldığımızı hatırlıyorum nerden bilirdim ki son olacağını?