saklama alışkanlığı

kişiden kişiye farklılık gösteren, hem zararlı hem faydalı bir alışkanlıktır.

bu alışkanlığa sahip insan yeni aldığı bir ürünün kutusunu, o sene geçmesine rağmen okul kitaplarını, kullanmadığı kıyafetlerini falan hep dolabında, çekmecesinde saklar. bir daha hiç kullanmayacağını bildiği halde 'belki ilerde lazım olur' diye atmak istemez. sakla samanı gelir zamanı bu tip insanların hayat felsefelerinden biridir. yıllar sonra geriye dönüp baktığında gördüğü, yığınla gereksiz eşyadan başka bir şey olmayacaktır. tek yararı da tabii ki sakladığı bir şeyin lazım olduğu zamandır.

ayrıca bu alışkanlığın başlangıçta nötr olan bir niteliği de vardır; kişinin karakteristik özelliğine göre dağınıklığa veya düzenli olmaya dönüşür. yani neyin nerede olduğunu bilme ve ihtiyaç anında hemen çıkarma kişinin aklında bir şeylerin oturduğuna işarettir. eğer kişi öyle her önüne geleni saklıyorsa kötüdür; çok geç olmadan o dolap düzene girmelidir.

başlangıçta sizi dağınıklığa götüren bu alışkanlığı lehinize çevirmek kolaydır. eğer başarırsanız, çevrenizdekiler size eşyaların yerini sormaya başlayacak ve hatta yeni alınan gerekli bir şeyi ya da önemli bir belgeyi de sizin saklamanızı isteyeceklerdir.

atamıyorum arkadaşım birçok gereksiz şeyi bi şekilde saklıyorum ama atamıyorum taki valide sultan bulup çöpe yollayana kadar çoğu zaman kavga ettik ama olmuyorum napim bu da benim takıntım gel gelelim bu malı kıymetli olmak falan değil sadece her saçma şeye bir anlam yüklüyor olmamdandır.

misal;

eski bilgisayar monitörünü atamıyorum çocukluğumda beni hayvan gibi mutlu etmişti zira ilk bilgisayarımın bir uzvuydu o

eski saçma sapan metalci bilekliklerim dövsen takmam ama ömürümün bir bölümünü temsil ediyor diye atamıyorum

hayır bunların hepsini geçtim ergen metalciyken saçlarımı hayvan gibi uzatmıştım sonra bu ne lan böle mal gibi olmuşum diyip kestirdim o saçları neden sakladım onu bende bilmiyorum salaklık işte neyseki valide bulmuşta attı onu evi bit pire basamadı.

geçmişini çöpe atıp, yokmuş gibi davranıp, kendi geçmişine çamur atmaktansa, anı biriktirmektir.

genelde pipim üzerinde uyguladığım eylem. medeni insanız öyle ortalıkta olmaz yani..

anne-oğulun saç baş birbirine girmesine sebebiyet veren birikimdir. annem bana ayar üstüne ayar verse de, hala, ısrarla ve inatla anılarımı saklıyorum. annem onlara pislik/çöplük dese de...

tüm "sakla samanı gelir zamanı'cı" arkadaşlara coşkun sabah'tan gelsin;

(bkz: anılar)

(bkz: lazım olur hastalığı)

kimine göre çöp,kimine anı.anneler bir gün hepsini çöp yapacağı için sadece evde cinnet geçirmeye sebebiyet vermekten başka bişey değil.