recep tayyip erdogan in sonu

Ya koltuğu bırakmayıp kaddafi gibi olacak ya da artık yeter kenarıya çekileyim deyip islam konferansı örgütü genel sekreteri olacak.

siyaset, bir nevi sinir harbidir. sizi beğenen ve takdir eden insanların uğultusu, yüzünüze tatlı bir tebessüm yayabilir lakin, muhalefetin, medyanın ve rakiplerinizin sesi kulaklarınızı öylesine tırmalar ki bu çatlak sesler içerisinde, tatlı uğultular kaybolup gidiverirler.

sinir harbini, düşük yoğunlukta tutmayı başaran kişilere başarılı, başaramayanlara ise başarısız siyasetçi diyoruz. rte, lider vasıflarının bir çoğuna sahip olabilir ancak, keskin sirkenin küpüne zarar verdiği gerçeği, iyi liderler için de geçerlidir ve o'nun başını da, eleştiriye tahammülsüzlüğü nedeniyle gerçekleşen; öfkeyle kalkışları yiyecek gibi görünmektedir.

zararla oturduğu hamlelerinden bir kaçı;

" velev ki! türban siyasi bir semboldür."
" bu gazeteleri evinize sokmayın! "
" ananı da al git! "
" ben! çevrecinin daniskasıyım "

(bkz: kombassan)
(bkz: ihlas)
(bkz: yimpaş)
(bkz: deniz feneri)

gibi şirketler kurmaya devam ederek, türkiyenin anasını ağlatmak.

bu istikrarla giderse adnan menderes'in sonuna benzer olacaktır.

kirdigi potlarla yakinda politik hayatini kendi elleriyle bitirecegine inandigim basbakanimizin sonudur. herkesin bir kapasitesi var olup, tayyip erdogan kapasitesinin üzerine cikmistir artik.