post apokaliptik bir dünya için el ele

gecerli kaotik duzeni bir anda yok sayip, yeni bir akim ve farkli boyutta bir dalga olusturmak amaciyla butun insanliga yapilan bariscil bir cagridir.

bireylerin ortak kararlari dogrultusunda, kendi secenekleri ile olusturacaklari bir duzende adaptasyon problemi ve kulturel catismalar yasanmayacaktir. inanc kaygilari bulunmayacaktir. kimse kendi duzeninde koyun olmayacak, gercek bir birey olacaktir.

yarin sabah isinize yedi dakika gec gidin ve etkiyi gozlemleyin. maasiniz yattigi anda bankadan cekin, giseden parca parca tekrar yatirin. ona kucuk suprizler yapin falan.

bakin bunu birbirimizi oldurmeden yalnizca konusarak veya hic konusmadan da halledebiliriz.

bir ütopyadır. gerçekleşmesi mümkün gözükmüyor. neden gerçekleşemeyeceğini yazmak yerine farklı bir bakış açısı sunmak isterim.

* siyaset olmalı fakat siyasiler eğitimli, siyasal bilgiler ve kamu yönetimi mezunu olmalılar.
* bağımsızlar siyaset yapmalı ve bir gurup, cemaat, görüşü temsil etmek yerine ülkenin tümü için purojeler üreten bireylerin koltuklara oturması gerekir.
* bireyler arasında eşitliğin bozulmaması için anlık, geçiştirici ve sindirmeye yönelik olan kanunları bir an önce lağvetmek gerekir. yerine toplumun tümünü kapsayacak kanunların icra edilmesi ilk eylem olmalıdır.

Ütopik olduğu gibi öyle olduğu için de daha iyidir. Zira bu tür birtakım ütopik düzenlerde gözden kaçan bir şey vardır: birey.

hakiki anlamda apokaliptik olay veya olaylar + bu apokaliptik olaylar sonrası hayatta kalacak bir nesile ihtiyaç vardır. efendim nükleer savaş olur, salgın hastalık olur, teknolojinin toptan çöküşü olur, uzaylılar olur, zombiler olur, doğal afet olur, artık hangisi hoşunuza gidiyorsa. ikisini de dene, tarafını seç.

oyum nükleer savaştan yana efendim. el ele en kolay başarabileceğimiz şey.

(bkz: fallout)

Kuzey kore güney kore ve japonyaya amerika çine rusya avrupaya.. atom bombası atsın o zaman..

Az önce denk geldiğim Enteresan bir başlık..