olum karsisindaki caresizlik

berbat bir duygudur.

yapılacak hicbir sey yoktur. oylece bakakalırsınız, yemek ne demek, uyku ne demek, gulmek ne demek unutursunuz. sonra delinin biri gelir, sizin farkettiginiz onun farketmedigi bir yapmacıklıkla tevekkulden bahseder, kendini topla der, kendine gel der, yapılacak tek sey dua etmek der. olen kisiye dua etmekten bahseder.

o an kafanızdan gecen tek sey, neden benim yakınım'dır? buyuk bir ofke vardır icinizde hem kaybettiginiz yakınınıza karsı, hem de bu olayın basınıza geldiginden oturu tanrıya karsı. cunku yakısmamıstır ona olmek. hic yakısmamıstır. vicdan azapları baslar, keske'ler dolanır dilinize, keske daha cok soyleseydim, keske daha cok sarılsaydım, bu keskeler hic gecmez.

teselliler asla ise yaramaz, cunku geri gelemeyecek bir seydir. oturun aglayın, yasınızı yasayın. caresizsiniz cunku. bu bir ruya da degil, kimse uyandırmayacak sizi. guclu olun, en cok ihtiyacınız olan sey bu, guc. kaybedilen kisi de yukarlarda bir yerde sizin icin bunu diliyor bence. guclu olmanızı.

ne feci,
ne kotu,
herkes gec yasasın.

ölüme çare yoktur ancak ölümün en güzel yanı bir daha ölünmeyecek olmasıdır.