olmeyi yasamaya tercih etmek

bir insanın daha solup gittiği, tükendiği veya tüketildiği andır.

her ölen canlının ister istemez yaptığı tercihtir. kaldı ki buradan yola çıkarak;

(bkz: her nefis ölümü tadacaktır)

(bkz: hayat güzeldir)

bezmektir;

tüm bu ibneliklerden,
yaptığın hiç bi haltın karşılığını görmemekten,
etrafındaki göteleklerin durmadan hak etmediklerine sahip olduğunu görmekten,
lan en çok da insan olmaya çalıştıkça birilerinin seni zikmeye çalıştığını öğrenmekten..
bezmektir bilader...

bir benzeri;
(bkz: yaşamın yaşamaya değip değmediği sorunsalı)

zor bir tercih olsa gerek. ne kadar tahammülsüz bir hal alabiliyor ki hayat, insanlar vazgeçiyor yaşamaktan.

psikolojik bir çöküntü neticesinde kısa süreli bir tercihtir. bu süre içerisinde intihar etmek çok mantıklıymış gibi gelir kişiye. hemen bakalım:

- ühüüü.. beni terketti ki.. ortada bıraktı terketti gitti.. artık yaşamasam da olur.. acayip mantıklı geliyor şu an intihar etmek falan.
(hoop 10 - 15 saniye geçmeks)
- artık o kadar da mantıklı gelmiyor. ama biliyorum ki az önce elimde bir jilet falan olsaydı kestiydim bileği. ne kadar da salakça. bak çiçekler açıyor dışarda, insanlar cıvıl cıvıl.
(hemen koş pencereden aşağı baks)
- ühüü.. bu ne lan.. millet sürünüyo mnakoyim. fabrika atıklarından ne çiçek kalmış ne böcek. harbici niye yaşıyorum ki. jilet verin lan bana.

efendim şakası bir yana, yukarıda anlatıldığından farklı olarak intihara giden yol çetin ve engebeli olabilmektedir. bu durumda psikolojik yardım alınmadığı takdirde kişiyi intihardan vazgeçirmek o kadar da kolay değildir.

insanoğlunun hiçbir şekilde yapma lüksüne sahip olmaması gereken durumdur zira dini boyuttan bakarsak cezasının çok büyük olduğu açıkca belirtilmiştir.
(bkz: kuran-ı kerim)
insana can veren yaradandır ve onu yeniden alacak olan da yine O'dur.

(bkz: yasamak ölmekten daha cok yurek ister)