bugün

o kadar dayanılmaz bir hafifliktir ki, yer çekimi filan dinlemezsin, batar batarsın yer yüzü çamuruna.
bir film ismi gördüm dur bir cümle türeteyim gazına gelmiş yazar saçmalaması.
mutsuz insan yerin dibini arar omuzları ağırdır, hafiflik mi?
bir yerden sona tek amacı ilgi çekmek ve/veya değerli olduğunu hissetmek amacıyla yapılan eylemdir.
ya mutsuz olursam diye bi kaygının kalmaması durumudur.oh en kötüsü bu zaten dedirtir.
hafiflikten ziyade, insanın kendini yok gibi hissetmesi sonucu yaşanan hissiyattır. misal ben mutsuz olunca bir mallık çöküyor üstüme. ne deseler he diyip geçiyorum. insan mutsuz olunca kimseye bulaşmak da istemiyor. o hafiflik içerideki boşluktandır.
dibe vurmaktan kaynaklanır. bir de sen vur ne olacak ki havasını taşıyan durumdur.
öyle bir dayanılmaz hafifliktir ki bunu kemale erdirmek için "lan ben kendimi nasıl sonlandırsam da bu boşluktan kurtulsam" düşünceleri beyinde dolaşır durur.