mutlulugu odasinda bulan kisi

hayattan kaçan kişidir. oda sadece insanın limanı olabilir bence. bir de uyuma yeri, o kadar. bazen yalnız kalmak için takılınabilir fakat normalde bir oda bir insanı her zaman mutlu etmez hatta yalnızlıktan dolayı tabi odada yalnızsa kişi bunalım bile takılabilir.

yere bir minder atıp, sırtını peteğe yaslayarak kitap okuyan; bunu yaparken de herşeyi unutan *, huzur bulan kişidir.

candır. sevilesi insan.

süper insandır. kimseye ihtiyacı yoktur. kendi odasında mutludur. *

sıcaktan tiksinen, vantilatöründen, klimasından ya da mama yelpazesinden vazgeçemeyen insan da olabilir.
(bkz: mama yelpazesi)

istedigi zaman sakin dusunebilen, yanliz kalabilen, 7/24 bilgisayari acik olan zeki ve humanist kisidir.

her türlü atraksiyonu odasında yapan ki$idir.

mutluluğu odasında bulan kişi odasıyla butunleşmiş kişidir. bir de sozluğu açıp entry girebilecek konumda ise değmeyin keyfine.

boğaz manzaralı odasında çift çekirdek bir laptop , 2048 sınırsız internet , bir sinevizyon makinası , 1000 gb'lik film arşivi , 4000 kitaptan olu$an bir kütüphane olan kişidir.

yatağının kendi odasında bulunmasından mütevellit olabilecek durum. zira, her ne kadar kişi mutluluğu, sevdiceğinin yanında bulacak olsa da, kişi kendi odasında da mutluluğu, ferahlığı bulabilmektedir efendim. bir bakarsınız yarım saat bilgisayar, sonra dvd; ya da söylendiği gibi huzurlu ve de deliksiz bi r uyku için, mışıl mışıl modunda yarım da olsa dortopedik bir adetçik yatak.

yine de, yalnızlığına arkadaş bulur kişi, odasında. eski resimleri kurcalar, odayı toplama esnasında ''atmaya kıyamadığı'' (bkz: atmaya kıyamamak) şeylere bakıp bakıp durur. eski püskü, bir yerlerden çıkmış arabalar, oyuncaklar; 5 tanesinden bir tabak kapabilmek için biriktirilmiş fakat yarıda kalmış kola kapakları, eski sinema biletleri vs. vs. vs... hepsi, birer adet geriye dönüş anının müjdeleyicisi olup da, insanı gevşemeye doğru yönlendirir, genelde bu hatırlamalar da negatif olmadıklar için, kişinin mutluluğu bulamaması için bir neden yoktur.