lig maclarindan once istiklal marsi okunmasi

biz buna saygi diyoruz.

pazartesi gunleri de okula baslamadan marsi okuyup okulda ortaligi darmadagin eden cocuklar var mesela, ne yapalim marsi okumayalim mi?

site yönetimimin siteninin giderleri için belirlemeye çalıştığı yıllık bütçe toplantısından önce istiklal marşını okumasına oranla daha anlaşılır bir durum.

(bkz: yabancıların ismini değiştirirek türkleştirmek)

tartışmalı bir uygulamalıdır, zira iş kişinin vicdanındadır. her köşe başında istiklal marşı okutulsa dahi vatanını sevmeyen yine sevmez, ya da hiç okunmasa bilinçli bir düşünce tarzına sahip olan kişiler bir eksikliğe uğramazlar...

milli marşımız iki rakibi birleştirsin mantığıyla okutulmaktadır. ama sonuç vermemektedir. zira marş sallanmaz. küfürler gırla. bunun yerine iki takımın kendi marşları çalınsa çok daha etkili olacaktır yurdum insanına gaz verme açısından.

(bkz: milleti gaza getirme yollari)

az sonra karşılıklı mücedele edicek olsak da biz hep aynı saflardayız demektir, güzeldir.

Futbolun kapitalist tekellerin ve patronların kulüp bazında yönetimine girdikten sonra işin yeni-sömürge tipi ülkelerde milliyetçiliğe kurban gitmesi olgusudur. Zannedersin ki iki düşman ülke bir savaş alanına çıkıyor , küresel dünya işte takımına aldığın yabancı oyuncuda göstermelik ağzını cemcük cemcük ederek söylüyormuş edası yaratır. Ulusal ligimizde durum daha da içler acısıdır. Takımlar neredeyse daha milliyetçi olduklarını kanıtlamak için utanmasalar üzerlerine kendi takım formalarını giydirdikleri mehter takımları ile sahaya çıkacaklar. Geçiniz efendim bunları , daha ciddi işlerle milliyetçiliğinizi yaşayınız . Bir de malum polemik vardır : " Atatürk hangi türk takımını tutuyor du ? " Herkes sahiplenir ve kavga eder .*

bu ülkede özgürce yapabildiğimiz her şeyi bu istiklal marşı'nı kanlarıyla yazdıranlara borçlu olduğumuzu düşünerek, onlara bir nebze olsun teşekkür edebilmek için söylenilmelidir...

(bkz: lig maçlarından sonra istiklal marşı okunmaması)

gayetde gerek olan şeydir. bu günlerde maalesef tuttuğumuz takımların renkleri, ulusal bayrağımızın renklerinden bizim için daha önemli olmuştur. millet, milli takımın başarısından çok kendi tuttuğu kulüplerin başarılarını istemektedirler. bunu hatırlamamız için yapılması gereken bir olaydır. 3. dünya devletleri yapıyormuş. ahah bok yesin yapmayanlar, bana ne.

maçları televizyondan izleyen futbolseverlerin milli duygularına hitap edemeyen olgudur. ne gerek vardır diye sorarlar adama. orda adamlar küfür ediyor, dalaşıyor; bir yandan da milli marş okunuyor. okunan marşın kutsallığına yazık.

saçma, totaliter ülkelere özgü, dünyada örneği ancak üçüncü dünya ülkelerinde mevcut olan, anlamsallığı ve mantıklılığı olmayan yüzeysel edim. türkçe'nin en güzel şiirlerinden birine; bağımsızlık timsalimize hakaret... slogan mı bu arkadaş önüne gelen her yerde söylesin...