bugün

bugün evime uzaklardan misafir geldi .. çok sevdiğim bir aile .. en büyük oğulları bedensel engelli. hani küçük şeylerle mutlu olmaktan açılmış ya konu .. işte o çocukta tekerlekli sandalyeye mahkum ve sadece güçlükle adım atabiliyor .. bütün yaşam faaliyetlerinde birilerinin yardımına ihtiyacı var. buna rağmen bugün bütün gün boyunca sessiz sedasız oturdu dışarıya bakan camın önünde ve kendi kendine dışarıdan geçen insanlara gülümsedi ve mutlu oldu .. biz bağımsız bir hayat yaşıyor biliyorken .. istetiğimiz zaman koşup eğlene biliyorken .. istediğimizi seve biliyorken .. bir yuva kurup evlene biliyorken o bunlara hayatı boyunca sahip olamayacak. kendisi de bunu çok iyi biliyor ama buna rağmen sadece oturduğu yerden gördüğü dünyayı insanları seyrederek bile mutlu olabiliyor. . hiç isyanı yok inanın.
tek bir isteği varmış annesinden .. sen ölürsen anne demiş benim için insan hakları mahkemesine başvursunlar, ölüm yardımı almak için çünkü kardeşlerim evlenecek ve bir yuva kuracak onlara yük olmak istemiyorum.
yüreğimi param parça ettin be canım kardeşim ..
Bugün arkadaşlarım benimle yemek yediler diye çok mutluyum. Iyi ki varlar.

Bir gün kendi kendimi adam yerine koyabilecek cesaretim olduğunda daha mutlu olucam. Bugün bunu keşfederek mutlu oldum tekrardan.
Sevdiceğinle el ele Ankara sokaklarında yürümek mesela.
Surekli yapilan ancak sonuc alinamayandir.ondan yasasın kötülük.*
Bence gayet büyük aslında.
Eldeki şeyler ile mutlu olmaktır.