kraldan çok kralcı olanların derdi

karaktersiz olmalarıdır.kendi iç dünyaları sağlam olmadığından kendilerini bir şeye adamak isterler.varlıklarını öyle hissedip hissettirmeye çalışırlar.

kralın çıplak olduğunun bile farkına varamayacak kadar bilincini yitirmiş güruhtur. krallarının kucağına oturma hayalleriyle yanıp tutuşan bu kitlenin tek derdi, ufak bir eleştiriye bile tahammülsüzlük katsayılarını zorlayarak yaklaşmak ve birkaç paket makarna ve bir iki çuval kömür karşılığında kendilerinin ve çocuklarının geleceğini peşkeş çekmektir.

kralı kendinden bile utandıracak cinsinden insanları vardır.

''başbakanım ne derse doğru'' demektir. evet, tüm dertleri budur.

Kraldan çok kralcı olanların derdi, kralı korumak değildir, kendi statülerini korumaktır