kraldan çok kralcı olanların derdi

kralın çıplak olduğunun bile farkına varamayacak kadar bilincini yitirmiş güruhtur. krallarının kucağına oturma hayalleriyle yanıp tutuşan bu kitlenin tek derdi, ufak bir eleştiriye bile tahammülsüzlük katsayılarını zorlayarak yaklaşmak ve birkaç paket makarna ve bir iki çuval kömür karşılığında kendilerinin ve çocuklarının geleceğini peşkeş çekmektir.