konuşacak kimsenin olmaması sorunsalı

sözlükte keyfim yerine gelir diye düşünüyorum siz düşünün vahimligini.

güven unsurunun suistimal edildiği bir toplumda, yalnız kalmak ve konuşabilecek hiç kimsenin kalmaması kaçınılmazdır. ama benim gözlemlediğim birşey varsa o da, ben dahil herkesin aslında konuşmaya ve diyalog kurmaya o kadar çok ihtiyacı var ki artık dertlerimizi bile sözlükte anlatmaya başladık. bu problemin herkes farkında mı acaba?

Ergenlik zamanlarımda yaşadığım, insana binbir türlü bunalımlar, depresyonlar, intihar düşünceleri atlattıran durum.

Konuşacak biri her zaman vardır, sosyalleşmekten çekinmeyin.

Hayatımın özeti.

birbirimize olan güvenlerimizi kaybettiğimizden beri hepimiz yalnızlığa mahkumuz...

Neydi o sesli görüntülü konuşulan platrom. Ondan yok mu bu gece? Uludağ radyo gibiydi.

yoksa konuşmayın. birileriyle konuşmak zorunda değilsiniz. bir yerden başlayarak yalnız kalmaya alışın.