koca dünyada yapayalnız hissetmek

koskocaman bir dünyada yaşıyoruz.Çevremizde binlerce insan var.Her gün en az 15-20 kişiyle muhattap oluyoruz.O insanlarla gülüyoruz ,eğleniyoruz,sarılıyoruz bazen,bazende dertleşiyoruz.Ama akşam yatağında uyumaya çalışırken kendini yapayalnız,kimsesiz ,bazı günler çaresiz,bazı günler hayattan korkarak ve kendine acıyarak dakikalar bazende saatler geçer.

çoğu zaman bu konuda kişinin yalnız hissetmemesi gerekiyor. kalabalıklar içinde yalnız kalma durumudur.

Yanımda kimse olmadığından değil yalnızlığım, yalnız olduğumu söyleyeceğim kimse olmadığından yalnızım ben.

(mevlana)

dünyanın sizin etrafınızda döndüğünü hissetmezseniz, karşılaşılması muhtemel olmayan durumdur.

(bkz: nilgün marmara)

ergenlikten çıkamayan, bir sonraki incilerini ''kimse beni anlamıyor'' a dizecek zihiniyetin hissiyatıdır.

sen sana yabancıyken, kimseye yakın olamazsın.

yeni dünya düzenindeki en modern piskoloji.

diğerlerinden tek farkının hiç anlaşılmamış olduğunu hissetmektir. hiç yaklaşılmamış olmak, hiç görülmemiş, hiç duyulmamış şeylerin sadece sana mahkum olacağını bilmektir ölene kadar. ufak bir sessizliktir önce, 10 sene sonra geriye dönüp baktığında sessizliğin yerini çaresizliğin aldığını görürsün , biraz sonra , çaresizliğin yerini onu örtecek kötülüklere bıraktığını görürsün. yavaşça kaplar içini , günler alır. ama bir gün , artık yapayalnız değilsindir. yalanların, sahte mutluluğun, boktan sevgilin ve dandik zevklerin senin en yakın dostun olmuştur. bir şeyi atlamışsındır, sen hiç insan olmayı denememişsindir. diğerlerine son şansı vermemişsindir. tek istediğin en önden bir yer kapmak ve diğerlerinide o düştüğün uçuruma itebilmektir. öyle bir itebilmelisindirki , tüm sahte dostlarınıda yanında götürsünler. ve geriye son birşey vardır.

yine yapayalnızsındır.

kendini yalnız hissetmekten daha yoğun bir duygu olduğu kesin. yapa'yı birilerine yamamak lazım, en güzeli yalnız hissetmek kendini.

"gökyüzünde yalnız gezen yıldızlar,
yeryüzünde sizin kadar yalnızım..." şarkısını diline dolamış yalnız bir kalbin hüzün kokan yüreğini dolduran duygudur.

--- reserved ---

not: işlerim var yoksa bu konuya neler yazardım ben neler ama şunları bi halledeyim gece yarısı gibi gelip amına koruz buraların.

büyük ihtimalle sevgiliden ayrılan kişinin duygusudur.
(bkz: olm sana kız mı yok lan)

hayatı anlamaya başlamak.

(bkz: insanın kendini en değersiz hissettiği an)

çok garip. arkadaş ortamındasındır, birden bütün dikkatin dağılır, aklın uçar gider, bir an önceki mutluluktan eser yoktur. yapayalnız hissedersin kendini, ruhun yorgundur, kaçmak istersin iyice yalnız kalabileceğin bir yere çünkü yorar etrafındakilere "birşey yok" demek... ne düşündüğünü bilmezsin, sadece hissedersin, yalnızsındır, duvarlar üstüne üstüne geliyordur, nefes alman zorlaşıyordur. beyin damarların neredeyse çatlamak üzeredir, kendini serbest bırakıp normale dönmeye çalışırsın ama normal nedir ki artık o dakikadan sonra? yalnızlık... o da seni yine aynı yere getirir. belki dalınamayacak uyku kendine getirir seni, ancak sızarsın da biraz "normale" dönersin. eskiden sadece ayrılıkların ilk dönemlerinde yaşardım bunu, beni tamamlayan çekip gittikten sonra onun yokluğunda hissederdim ama artık daha sık ziyaret etmeye başladı bu duygu beni... birkaç haftada bir yoklayıp halimi hatrımı soruyor ve her gidişinde beni biraz daha yorgun bırakıyor. ne zaman, nasıl geçer bilmiyorum ama tek bildiğim benimle olan tek şeyden kendimden kaçarak bu süreleri uzatabildiğim...

bu hissin ne aşkla meşkle ne arkadaşla dostla aileyle ilgisi vardır. umudunu çoğu zaman bir başka insana bağlarsın. ne zayıflıktır! bir başka sen gibi olanın seni yalnızlıktan çıkaracağını zannedersin. hepsi yalandır. kendine döner, kendimi bulmalıyım dersin. yalandır. bir şeylere yönelip bir şeyler yapayım kendimi avutayım dersin. o da yalandır. mutlu addedilmiş herkes bir avunmanın ve kandırmacanın pençesinde yaşamın ne olduğunu bilmeden geberip gidecek sefillerdir.

herkesten, her duygudan kavramdan, her şeyden üstün bir anlam bekleyip aramaktır yalnızın işi. kendini aşmaktır. bu sikik dünyanın üzerinde bir şey arar durursun. zaten bu yalnızlıktan, bu ümitsizlikten inanmadı mı herkes gökte oturan bir tanrıya? yalandır. bir sen varsın. senden ötesi yalan. yalnızlık var olduğun sürece taşıyacağın külfet, dünya dediğin ise tek kişilik bir hücre, zindan.

intihara bir adım daha yaklaşılan anlardır. içinde bulunduğumuz saatlerdir. hayırlısı...

son zamanlarda sık sık içine düştüğüm durum. mutlu insanları görüp daha da kafayı yedirir insana.