kaybedilen güven

güven, hepimizin kanayan yarası... kazanması ne zor, kaybetmesi ne kolaymış. insanın yüreğine şüphe düşmeye görsün, yangın yerine çiçek dikebiliyormuş. kış güneşine kanat açabiliyormuş. geçmem dediği sevdalardan geçebiliyormuş. insanın yüreğine şüphe düşmeye görsün, gönlüne söz geçirebiliyor; yalancı zaferlerle avunabiliyormuş. bu kış ağır geçti, hepimiz birbirimizi büyüttük, belki de ilk defa göze aldık kaybetmeyi. bu bahar, kendi seçimlerimizi yaşayacağız hepimiz. vazgeçtiklerimizden geri kalanla yetinmeyi öğreneceğiz. kendi başımıza yağan karları, kendimiz eriteceğiz bu bahar. ve, herkesten önce kendimize güveneceğiz, herkesten önce, kendimize...

Geri kazanılması çok zordur.

geri kazanılması imkansızdır.

En kötü olaydır. Çok inanırsın birine. Tüm kalbinle. Hele aşıksan. Ama o en ummadığın şeyi yapar. Yıkılırsın. Bir daha kimseye kolay kolay inanmaz, güvenmezsin. Olan sana hislerine olur. Güven yıkana birşey olmaz.

geri kazanılamaz.

sahibiyle beraber gitmiştir. yoktur artık.

ayıbı büyük kayıp.

tekrardan kazanılma ihtimali sıfır olan şeydir.

bunun yanında bir de kaybedilemeyen sevgi varsa kötüdür.