karşıt fikirlere tahammülsüzlük

Herkesi kendimiz gibi düşünmeye zorlamak. Olaylara ve dünyaya sadece kendi penceremizden bakmaya çalışarak, bizim gibi düşünmeyenlere hakaret edebilmeyi marifet sanabilmek. Kısaca, "at gözlüğünü" çıkarmayı başaramayacak kadar cahil olmak!

eğer karşındakine zarar vermeyecekse kişinin en doğal hakkıdır.

radikal düşünce sahiplerinde olur.
radikal dinci vs.

edit: dinci olan kendini nasıl da ortaya koyuyor.

kendi istekleri olmadığı zaman artan, tek düze, sıkıcı insan kaprisi.

ekseri fikir özgürlüğü diye kıçını yırtanlarda görülür. bunlara; "hastayım diyorsun balkaymaktan dondurma yiyorsun" denilir. ha siklerine takmazlar o ayrı..

kulaktan dolma bilgilerle fikir yürüten bağnazların durumudur.
aynı düşüncede olmayanı ikna edici mantıksal ve bilimsel kanıtları yoktur. bağnaz ve mantıksız bir döngü içinde çaresizlikten kişiliklere saldıran, seleksiyon'la ayıklanacak bünyelerdir.

ülkemde çokca bulunan insan türüdür.kendi fikirlerinin dışında bir şeyler söyleyenle ile genelde tartışma değilde kaba kuvvet kullanmayı yahut yaptırımlarla zorlamayı tercih ederler.

ülkemizin en büyük sorunlardan biri.tamamen hoşgörüsüzlük ve dolaylı yoldan da eğitimsizlikle alakalı,dışlanası,yokedilesi durum.

başlangıcı hoşgörüsüzlük, tedaviye başlanmazsa bağnazlık, yobazlık, dışa kapalılık gibi sonuçlar veren tehlikeli hastalık..

samimi olmayı vaat edebilirim; tarafsız olmayı asla goethe
kılıç çekiyorsan kesilmeye hazırsın demektir
(bkz: empati)

çoğu zaman, karşıt fikirlere sıcak bakmak şöyle dursun; dinlemeye, tartışmaya, uzlaşmaya bile engel olan olumsuzluktur.

giderici şöyle bir yöntemi vardır;

aynı şeyi düşünmediğin insanlarla o şeyi konuşmayacaksın.

bu bir kendini tanıyamamazlıktır. benimde fikirlerine karşı olduğum insanlar vardır. Ancak yapacak bir şey yok. ama bazı insanlar var ki fikirleri karşısında o kadar agresifleşiyorum ki resmen gel beni döv diyor. insanların başkalarının fikirlerine tahammülsüzleştiği dönem ergenlik dönemidir. yapılan araştırmalara göre ergenlik dönemindeki insanlar bireylerden hep uzak durmaya çalısır toplum içinde bunu yadırgarız. oysa ki en doğrusunu yapıyorlar. çünkü ergenlik dönemindeki kişiler agresif olduğu için başklarının fikirlerine tahammülsüz oluyor. yetişkinlerde de ara sıra mutluka oluyordur. bu dönemler de yapılacak tek şey müzik dinlemektir. yalnız kalmaktır. unuutmayınız ki müzik ruhun gıdasıdır.

malesef ki günümüzde bulunamayan bir özellik karşı tarafa saygı gösteremeyip lafı ağzına tıkmaya Çalışıp haklı olduğuna bağnaz bir şekilde inanan insanlar karşı tarafın konuşmasına izin verseler, direk saldırmak yerine bir karşı tarafı da dinleyip bu benim düşüncem seninkine katılmıyorum ama yine de saygı duyuyorum diyebilseler belki de Çok farklı olacak ama diyemezler hatta onun yerine küfürler edip karşı tarafa taşlı bıÇaklı saldırırlar ne yazık ki.

aynı ortamda neden iki düşünce birbirine üstünlük sağlamaya ve birbirini yok etmeye çalışır? bu soruya cevap arıyorum. konu hakkında detaylı bilgiyi talep ediyorum.