karlı havada çöp poşetiyle kayak yapmak

kapitalizme inat aletsiz kaymaktır.

bilinen en eski karda eğlenme şekli. hele bunun bir de merdivenli şekli vardır ki eğlencenin dibine vurulur onunla ama tabi normal insan işi değildir biraz hayvan işidir.

zevkli bir eylemdir her nekadar popomuz acısada.

uludağa çıkan öğrencilerin genelde yapmak istediği olaydır.

karla oynamanın en zevkli anlarından biridir.
yüksek bir yokuştan çöp poşetiyle kaymaktır çocuğun kıştaki en iyi eğlencesi. kıçı acır çok fazla bazen, koşa koşa eve gidip eski bir yastık kapıp, poşetin içine koyar ve devam eder kaymaya. terden ve karın etkisiyle sırılsıklam olmasına rağmen bıkmaz, yorulur, bitkin düşer ama onun zevki bi ayrıdır çocuk için. yüzündeki gülümsemeyle süsler oyununu.

dondurucu kar soğuğuna rağmen kıçınızın sıcak kalmasını sağlayan aktivite.

artık poşetle kayanları normal karşılıyoruz ancak bugün şahit olduğum evrim geçirmiş bir şekli de var bu işin. adamlar bildiğin banyoda kullanılan yatay bir küvetle yokuştan kayıyorlardı.

(bkz: bildiğin küvet mına goyim)

hele de yüksek ve trafiğe kapalı bir yokuş varsa, kopun aşağıya!

not:bu sene ankara bi kar yüzü göstermedi ki kayalım... ah ah!

naylon leğenle daha zevkli olur.

muhtemelen Uludağı veya palandökeni sadece tv 'de görmüş macera arayan insanlardır.

25 kuruşa mal olacak eğlencedir.

hayatım boyunca hiç yapmadığımdır. nasıl oluyor merak ediyorum ama yaş geçti artık sanırım uygun olmaz.

burda asıl anlatılmak istenen istese de anlatılamaz zaten.

ortam eğlenen çocuklar kayarken düşüp yuvarlananlar vs birde sokak lambası.