kapiyi hizlica kapatinca hissedilen sucluluk

Çok rezil bir duygudur bu. Sırasıyla şu düşünceleri getirir akla;

- Oyy, hızlı mı kaçtı biraz acep.. ?

- Evet ya, çarptım gibi oldu galiba.

- Yuh! Kırdım lan resmen!

- Açıp özür dilesem mi acaba... ?

- Acaba yanlış anlamış mıdır?

- Yok be, o kadar da hızlı değildi, apartman yankı yaptı...

- Ulan biz bunla dün biraz tartışmıştık, ona gönderme yaptığımı sanmasın?

- Kesin bozuldu bana, dönünce trip yapar şimdi bu.

- Ehh be yaparsa yapsın, oh ne güzel çarptım anuna koyum.

- Cereyan yaptı, cam açıktı.

- O kapı kırılsa parası da götümüze kaçardı ha.

- Cereyan dedim de, ceren napıyor acaba, arıyım şunu bi lan.

(bkz: gider)

hele ebeveynden laf yedikten sonra yaşanırsa tadından yenmeyecek durum.
- koca adam oldun da filan da...
+ çaaattt!
- bana mı nağme yapıyon lan sen!
+ yok baba vallaa...

çaaaat!

-acaba çok sövüyorlar mıdır arkamdan?

birden dönersin ve,

-ayy bu kapı da amma vuruyor yahu, durmuyor hemen kapanıyor işte , ceryan da yaptı.

dersin, ama kaz yanmıştır artık çevirmemelisin.

kapıyı tekrar açıp pardon diyerek usulca kapamayla devam eden durumdur.

Öyle bir durumdur ki bölüm başkan yardımcısının odasından çıkarken kapı çarpar ve sen rüzgarın çarpmış olduğunu bildiğin halde tekrar kapıyı açıp: "özür dilerim hocam" demekten kendini alamazsın.

bir de kapıyı açıp özür diledikten sonra, kapatırken tekrar çarpması vardır ki, o da başka bir başlığın konusudur. utanç kombonuzun yanında x50 ibaresi belirir, quake 3 adamı gaipten impressive der.