kalbinizin en çok kırıldığı an

Babamın öldüğü zaman kalbimin en çok kırıldığı zamandır muhtemelen.

22 temmuz.
Bana öyle davranmanı hak etmiyorum, hiçbir zamanda öyle davranmanı hak etmeyeceğim. Bilsem ki beni üzmeyeceksin şimdi bile çıkar gelirim. Ama üzüceksin. Ben yine ağlayacağım. Ben yine susacağım. Bomboş bakıp konuşamayacağım. Senden nefret ederek günlerimi geçirmektense özlemeyi tercih ederim.

Bu mesajları atmak zorunda kaldığım an kalbim çok ağrımıştı. Bu mesajlardan sonra bir daha hiç göremeyeceğimi ve konuşamayacağımı bilmiyordum…

''beni yanlış anlamışsın, ben her arkadaşıma böyleyim. seninle konuşan her erkeği sana yavşıyor mu zannediyorsun?'' demişti, 6 ay boyunca günaydın mesajını atıp geceleri arayıp iyi geceler dileyen o kibar insan. allah belanı versin.

edit:imla

Beni sevmiyor sandım hep. Seni seviyorum demekten korktum. Meğersem anlayamamışım onun da beni sevdiğini. Benim kalbim en çok bunu duyunca kırıldı. Nasıl olur lan dedim.
Şimdi mi? Nerde bilmiyorum.
Dinlediğim şarkılarda.

internet üzerinden tanıştığım, 2 yıldır konuştuğum arkadaşımı görmek için 8 saat yol gittim. buluşacağımız andan 1 saat önce aradım, açmadı. defalarca aradım, açmadı. mesaj atıyorum, cevap vermiyor. ben onu 2 saat boyunca orada bekledim, ve gelmedi. dönüş yolunda da en az 3-4 saat ağladım. sonraki gün aktif olduğunda dedi ki "utandım". keşke en baştan buluşmak istemeseydi. keşke ben orada kapıya bakıp durmasaydım.

babamın bana seni yapamadık olmadın dediği an.

Son 1 aylık süreçtir.

2017'nin yaptıklarının yanında 2016 ne kadar suçsuzmuş meğer...

Bana kim kızsa yalnız bırakıyor kavga et anasını satayım. Tamam çok geçimli değilim ama bağır çağır sessizce bırakma beni yokmuşum gibi. Sonra neden böylesin birine uymayan laf söyleyim hemen yalnız bıraksın. Ha herkese böyle değil biri bana sessiz kalacak yalnız bırakacak çok da şeyimde hatta ilelebet sussun. Ama sevdiklerim. Bak şimdi nasıl uyuyor odasında nasıl? Hiç acımıyor mu merak etmiyorum. Zaten hep uzak kalmışım çoğu kişi bu ailenin 3. Çocuğu olduğunu bilmez ablam zannederler. Öyle uzak öyle ötekiyim zaten. Hala ne bu ceza. Zaten hayatım yalnız uzak kalmaktı benim. Doğum günüm hatırlanmadı ameliyat oldum bir geçmiş olsun mesajı gelmedi. Uzaktayım lan ben bu birinin ferdiyim ne olursa olsun. Ve buna rağmen hala kimse kendini benim yerime koyup "ya yüzüne karşı ağzına zıçayım ama böyle yapmıyım" diye düşünmüyor. Böyle anlarda kırılmak ne kelime paramparça oluyor.

Tanım:bir soru.

iki saat önce facebookta bir fotoğraf görmemle olmuştur. zamanında platonik olarak aşık olduğum ve hala unutamadığım kişi, eşi ve çocukları ile mutlu bir aile fotoğrafı paylaşmış. ulan benim hayalimdi bu. işte bu yüzden hayal kurmayı da bıraktım. benim kurduğum hayal hep bir başkasının gerçeği oldu. akabinde balkona çıktım, yağmurda yağıyordu. bir sigara yaktım.

Unutulduğum gündü.

kırılırsın da kırıldığın kişiye anlatırsın ya, bir de üzerine o umursamaz seni.
işte çaresizliğin tanımı.

Sarılmak için yaklaştığımda bir adım geri gitmesi.

çok güvendiğim birinin hayal kırıklığına uğratması. işte bu zaman kalp kırılır.daha sonra neden guvenmiyorsun .güvenmem .

Oyle bir tane yok be gulum.

Bi dunya var, neresinden tutsan paramparca.

yuksek lisans yaptigin donemde benden 6 ay sonra laboratuvara gelmis bir arkadas vardi. zamanla zamanla derken bir samimiyet kuruldu. butun gun birlikteyiz nihayetinde. ders doneminde ortak dersler aldik. onun disinda ayni labda calisiyoruz. lab toplantilari olsun, journal club lar olsun hep bir iletisim halindeyiz. biz de bizim alan azicik asosyal bir alan. etrafinda seninle ayni camiadan insanlar disinda pek cevre edinemiyorsun. haliyle biz de bulmusuz yapisiyoruz.
gel zaman git zaman hoca bu arkadasi da benim projeme dahil ettigini soyledi. ben ne sevindim. calisma partnerim oldu. is yuku azalacak, yeni fikir uretecek bir beyin geldi. mis gibi oldu dedim.
sonra sonra fark ettim ki cok yakinin da olsa birlikte calismak insanlarla zor bir hadise. hadi dedim hallederiz bir sekilde dayan. biz birlikte calisiyoruz ama benim tarzim geregi duraganliga gelemiyorum ya da is konusunda ertelemeye. gec saatlere kadar okulda kalmak, sonucu alir almaz analizleyip sonuclari hocaya gondermek akabinde hemen gidip tartisip ilerlemek benim icin olmasi gereken prosedur. ama bu arkadas saat 5 oldu mu evine giden, hafta sonu mumkun mertebe okula gelmemek icin deney kurmayan, sonuclari alip 3 gun sonra duzenleyen bir tip. e haliyle aktif anlamda ortalikta kendini helak eden bir ben ve sonuclari birlikte cikardigimizi sanan bir calisma arkadasi var.
hadi dedim bu benim huyumdan kaynaklaniyor cok da seyyapmayayim. aradan bir sure gecti konu olarak ayrildik. ben daha bireysele dondum. istedim ki herkes isini benimsesin belki o da benimseyip major bir karaktere burunur. o bunu yapmak yerine ona manevi destek olmadigim icin, deneylerinde ona el yardimi yapmadigim icin bana tavir aldi ve hic hak etmedigim cumlelerle bunu bana aktardi. cok deger verdigin, hayatinin sonuna kadar bir sekilde iletisimde oluruz gozuyle baktigin insanla aslinda hic oyle olamayacagini anladigin an vardir ya. iste oyle anlardan biriydi benim icin. hayal kirikligi mi desem ne desem bilemiyorum.
epey bir seyler anlatti. uzun zamandir icine atip kinleniyormus megersem. bilmiyordum. Ama o an bitti. yani icimde bir sey koptu.
su an hala ayni laboratuvardayiz. ama merhabadan oteye gecemiyoruz. yani ben gecemiyorum en azindan.
kindar biri degilim fakat o an hissettiklerimi unutamiyorum. sanirim bu yuzden.

cogu problemle karsilastirildiginda bir hictir belki bu ama yine de arkadaslikta yenilen kaziklar ya da yasananlar insan karakterinin gelismesinde etkili oluyor. ben artik daha temkinliyim, daha mesafeliyim ve maalesef daha katiyim.

Hastanede yattığım dönem yalvarmıştım camdan dahi olsa gel göreyim diye gelmemişti ve iki durak vardı evi ile hastane arasında.

sevdiğim adamın (ki ondan bunu hiç beklemiyordum) başka kızla konuştuğuna şahit oldum. ilk defa sesim çıkmadı akşam yatağa yattığımda anladım ne kadar kırıldığımı.

Zaten bir kez kırılıyor ondan sonra taş kesiliyor. Bidaha kırmak için dinamit lazım.

Lise arkadasım 9 yıllık dostluğumuzu başka birine sattı.

Genelde "aşk" denilen kahrolası nâluzumlu olaydan dolayıdır.

verdiklerinin bir bok ifade etmediğini ,varlığının ve yokluğunun bir farkının olmadığını anladığın o an var ya kendimi hıyar gibi hissediyorum dostlar.

Sözlük kızlarının bana meme atmadığı her an.

Gözümden bir damla ponçik kalbime kadar kayıyor sözlük.

Denize mayom yok girememişim....
Peline param yok kayamamişim.....

Şiirlerim bol noktali olsa da,
Adam gibi devrik cümle kuramamişim....

Eyy sozluk kizlari bakin pek duygusalim,
Mesaj atin, tanişalim.
Kedi seviyorum, kahvem de var;
Peline kayamadik belki sizle vuruşalim.....

Z K 2017

ben kendi kendime kırıyorum. uyuyamıyorum böyle işte.

yağmur sonrası, puslu, serin bir hava.
adımlarımızın asimetrik, tedirgin devinimi.
sokak lambaları loşluğunda kaybolan sözcükler.

bir kaç saat öncesi;

belkide ertesi dün.

hay aklımı sikeyim.

ne zaman çalmışlardı

gözlerimden ışığı?

nasıl anlamıştım ki kırılan kalbimi?

nasıl palas pandıras çıkarmıştım duygularımı?

atmıştım ilk çöpe.

sonra sadece aslı gibidir ibaresi ve

hiç olmamışlık.