bugün

yemeklere yüz verememe durumu. sabah uyandığım saatten öğlenin ortalarına kadar, hayvani derecede aç olsam da yemek yiyememe neden olan durum. kafayı yicem lan.

bildiğin açım ama yiyemiyorum.

(bkz: istahsızlık) * *
bu iştahsızlığın fiziksel ve ruhsal nedenleri vardır...birisi sizin sevginizden habersizken en çok görülen durumdur...çoğu zaman öğle yemeklerini yemeden akşamı edersiniz...
Bi türlü bana uğramayan şey
sürekli mi yer insan.
tamamen psikolojik durumla ilgili de gelişebiliyor kendisi. yemek yemenin nasıl bir şey olduğunu, en son ne yediğini unutabiliyorsun. aç olup olmadığını bilmiyorsun çünkü öyle bir hissiyatın kalmamış nasıl olmuşsa. eline bir şey alıp kemirmeye başlıyorsun ama yok eskiden doymadığın o şeyi bile bitiremiyorsun. yemek yiyip o lokmayı ağzına attığın an * kafanda üzüldüğün şeyler dönmeye başlıyor. sanki biri düğmeye basıyor şak diye. ondan sonra laptopu leğen kemiklerinizin üstüne koyuyorsunuz hayatınızın devamında. batıyorlar yüzüstü yatınca filan. hayatı boyunca 55-56 kilo olmuş biri için şaşırtıcı oluyor.
son 4 günden beri kahvaltı yapmıyorum sadece bir kez akşam yemeği yedim ve sanırım iştahsızım. sadece kahve ve benim'o ile hayatımı devam ettiriyorum. zor iş vesselam.
en çokda morali bozukken insanın, böyle içim bi tuhaf be sözlük.
çoğu zaman mutsuzlukla birlikte gelen, en sevilen yemeklerin bile kişide yeme isteği uyandıramama hali.
anne ile kavga sebebi...
Dermanı olmayan derttir.
Sabah kahvaltısı iştahsız insanın hayatında hiç yer edememiştir. Öğle yemeğiyse yine iştahsızlığa kurban gitmiştir. Akşamsa yemekle oynanır bir kaç lokma alınır. Öyle geçer gider. Tansiyon ve şeker düşüklüklerinde ayran ve çikolatayla başa çıkılmaya çalışılır. Ama zordur işte iştahsızlık.
psikolojik, nöral veya fizyolojik etkilerden dolayı iştahtaki azalmanın neticesi olarak ortaya çıkan rahatsızlık. kimi insanlarda doğuştan da olabilmektedir.
kemerimi hep bir delik daha ileri goturen haindir.

Git gide kuculuyorum sozluk. Bir derdim var bin dermana degismem. *
Yanımdan teğet bile geçmiyor be.
Son zamanlarda bana bulaşan şey. Üç kilo verdim.
Yemeğe "gerçekten açım, yemeliyim şunu" tarzı cümlelerle başlanır, zaten var olan yutma korkusu üzerine bir de bu eklenir, çiğnenir, bir süre sonra çiğnenmekgen sıkılınır, zaten az bişey yersin karnın şişer ama hala aç olursun.
Geçmez gitmez, açsındır hep.
2aya yakın sürede 8kilo verdim ve bu kilo verme ne kadar sürecek bilmiyorum.
Aşırı derdoya düşünce bende olan durum gün içinde yemek yiyorsam karnımın ağrıyıp midemin bulanmaması için lakin çok güzel kilo verdiriyor şikayetçi değilim.
Çikolatanın bile tadının güzel gelmemesidir. Durum vahimdir.
Kan şekeri düşüklüğü. Beyaz hamur meyve tatlı vs yememe durumu.
Allah 'ım nolur biraz da bana ver şundan ya. Mutluyken keyiften, mutsuzken sinirden, Her türlü yemek istiyorum.
(bkz: bizde niye yok)
Bu aralar yoğun olarak yaşadığım durum, hiç hoş değil.
Sanırım sıcaklardan kaynaklı.

Akşam yemeği hariç hiçbir öğünü isteyerek yemiyorum.
Çok aç olmak ama hiçbir şey yiyesi olmamaktır. Şuan mesela.
Bir türlü çözemediğim kafaya taktığım sorun.
Yılın büyük bir kısmında hissettiğimdir. Hiçbir şey yiyemiyorum allam yakında 50'den 45'lere düşeceğim of.