insanla toprak bir oldular

bir Pablo NERUDA şiiridir..

Sen ey can karanlık,

Bir tutam selli meşem,

Arokanya'm benim;(*)

insanlıktan habersiz vatan!

Yağmurlu saltanatında sen,

Maden damarıydın sadece,

Buz tutmuş ellerdin!

Bilektin,

Taş yontmakta hünerli;

Vatandın,

Sürekli barıştın sadece!

Uğultuydu insanların,

Kaba kütük duruşlu,

Bir deli rüzgardılar.

Gör nasıldı,

Arokan babalarım:

Başlıkları yoktu,

Işıldak tüyden;

Düğün çiçeklerine,

Oturmazlardı;

Altın işlemezlerdi,

Papaza;

Köktüler onlar,

Oynamış orman kökleri;

Taştılar,ağaçtılar onlar,

Yapraktılar,mızrak biçimi,

Demirden bahadır başıydılar!

Ve siz babalarım,

Bir dörtnal sesindeydi ki,

Kulağınız tam:

Yıldırım düştü dağ başlarına,

Arokan ülkesinin yıldırımı;

Gölge oldu,taş-babalar,

Ağaca düğümlendiler;

Sindiler,

Anadan doğma karanlıklara;

Buzlu ışık,oldular,

Pekleştiler,çalıyla,toprakla;

Öylecene beklediler,

Merhametsiz yalnızlığın

Koynunda!

Kırmızı ağaçtı biri,

Bakardı;

Maden parçasıydı biri,

Dinlerdi;

Biri kasırgaydı,

Dönerdi burgu burgu;

Patikanın donundaydı,

Biri!

Kardan gemim,sert yaprağım,

Sen böyle doğdun vatanım!

insanın topraktan,

Sancak istediği anda;

Toprak,taş,yağmur,hava,

Çığlık,kök,yaprak,koku,

Bir urba gibi sardığı anda,

Oğulu;

Onu sevdiği,koruduğu anda,

Doğdun!

Kavgadan önce,böyle doğdu:

Vatanın birlik ve çoğunluğu.

(*)Arokanya,Arokan ülkesi: Şili'nin,And sıradağları ile Pasifik okyonusu arasında bulunan güney kısmına eskiden verilen ad.

ölmüş bedenin çürümesinin şiirsel anlatımı.