ilkokul arkadaşlarının etnik kökenini bilmemek

çocukluğa, masumiyete dair en güzel şey.

bilmezdik hiçbirimiz kim kürt, kim çerkes, kim türk, kim boşnak, kim göçmen.
sadece oynardık.
kimseyi ırkıyla ayrıştırmazdık.

büyüdüğünde de aynı kalabilse ya insan.

görsel
ırkçı doğulmaz, sonradan öğrenilir veya öğretilir.

eksikliktir, salak yerine konmaktır.

devlet, ırkı yazan kolyeler takmayı zorunlu hale getirmeli ki, kim türk kim değil ortaya çıksın.

gerçi o zaman kimsenin türk olmadığı da çıkar ortaya o biraz üzer.

amaaan bana ne, üstün ırk zenciler zaten. gerisi tatava yapmasın hiç.

ilkokuldayken dikkat etmemekten kaynaklanır. ilkokulda dikkat etmedikten sonra da, yakınsanız eğer bir anlam ifade etmez. Yakın değilseniz de hiç etmez zaten.

Küçükken yaşadığım şehirde herkes türk olduğu için -en azından o dönemde k÷rt yoktu- etnik kökeni bilme ihtiyacı hissetmiyordum.

Edit: (bkz: doğruyu söyleyince eksilenmek)