bugün

olamayacak kişi. oksimoron. hümanistler hümanist, müslümanlar eni konu müslümandır. füzyonları namümkün.

not: işte bunu seviyorum, hümanizmi 'insan sevmek' olarak algılayan zihniyetin felsefi derinliğinin kuran-ı kerim menşeli olmasına bayılıyorum. hümanizm varlığın kerterizini insana indirger, müslümanlar ise islam ideasına, tabi bunu kavrayabilecek yetilere sahip kişiler omuzlarında melekler, etrafta görünmez cinler olduğuna inanancak kadar çocuksu değillerdir. hümanizm materyalisttir canlarım, her gün küfür ettiğiniz ateistler var ya hani, heh uyandınız sanırım mevzuya.

bir müslüman hümanist olursa dinden çıkar bebeğim. uyandırayım da cehenneme gitmeyin.
sonuç olarak müslümanlarda insandır, hümanistlerde. ikisi arasında ne bir zeka ne de bir fiziksel olarak farklılık vardır.
ikisi de aynı şeydir. Bu başlık, "nüans farkı" gibi bir kavram yanılgısını barındırmaktadır.
(bkz: yunus emre)

(bkz: mevlana)
kendisi hariç tüm diğer insanlara ve özellikle de kadınlara düşman temporal lob epilepsisinden muzdarip bir adamın yazdığı içinde insanlıkdışı ve vahşi olarak nitelendirilebilecek sanrılarla dopdolu bir kitabın ve o kitapta yapılmış olan insanlığa tamamen düşman bir tanrı tasarımının sonucunun, inancının, inanırının insanlık ile hiç bir ilgisi doğal olarak yoktur.
paradokstur. çünkü hümanizm "greko latin köken"e dönüş çağrısıdır. ama insaniyet bakımından islamın üstünlüğü karşılaştırılacaksa, tarihe bakmak yeter. islamın fethettiği hagi millet yok olmuş ve batı'nın zaptetiği hangi millet varlığını sürdürebilmiştir?
hümanizim batının arayış içinde olduğunun bir kanıtıdır ama biz hiç bi zaman böyle bir arayışa düşmedik dinin özünde yaradılanı yaradandan ötürü sevmek vardı...

insanları sevmekle kalmadık yaratılan her seyi sevdik...

(bkz: leylekler için vakıf kurmak)
(bkz: kıyamet kopacağını bilseniz elinizde bir fidan varsa onu dikiniz.)
(bkz: bir insanı öldürmek tüm insanlığı öldürmek gibidir)