bugün

insanın savunması olarak kullandığı kelime. bir hikayeside vardır. evet.

--spoiler--
Yüzemeyen bir hayvan olduğunu gayet iyi bilen akrep, bir gün nehrin öte yanına geçmek zorunda kalır. Ne yapacağını düşünürken suyun yanındaki kurbağayı görür ve yanaşır. Kurbağa korkudan kaçar, uzaklaşır. Akrep kurbağayı sakinleştirir ve sorar,

“Kurbağa kardeş; karşıya geçmem gerek. Beni sırtında taşır mısın?”

Kurbağa gözleri büyüyerek cevap verir.

“Ama ya beni sokup öldürürsen?”

“Olur mu?” der akrep. “O zaman ben de boğulur, ölürüm!”

Kurbağa ikna olur, akrebi sırtlanır, nehre girer, yüzmeye başlar. Tam ortaya gelmişken ensesinde bir sızı hisseder. Vücudu buz kesmeye başlar. Kolları, ayakları hissizleşir. Birlikte dibine gömülecekleri ve bir daha asla çıkamayacakları suya batarken kurbağa can havliyle akrebe sorar:

“Hani sokmayacaktın?”

Akrep mahsun, çaresiz bir yüzle cevap verir:

“Ne yapayım, ben akrebim; huyum bu…”
--spoiler--
Sevdiğim insanlarla dalga geçmeye kaçabilecek derecede şakalaşırım. Onları kırmak için yapmam ama sonunda kırılırlar. Ben böyleyim, huyum bu.