hayata baglanmayi kirbaclayan duygular

(bkz: kendine güven)
(bkz: aidiyet duygusu)
(bkz: aile)
(bkz: yaşama sevinci)
(bkz: annelik)
(bkz: aşk)

seni öldürmeyen şey güçlendirir. nietzsche

laz böreğinin ağızda bıraktığı tad ile beraber vücudunuzu saran duygu

(bkz: sadizm)

çok acı ama birinin öldüğünü duyduğunuzda hissettiğinizdir.

galibiyet, diğerlerinden sıyrıldığını düşünme hissi

para kesinlikle buyuk motivasyon araci yasama baglanmak icin.

çoğunlukla pek sevmesekte yaşadığımız duygulardır. en masumu hırs olsa gerek.

çoğunlukla pek sevmesekte yaşadığımız duygulardır. en masumu hırs olsa gerek.

zeytinli ekmek daha ne olsun ey insanlık.

hastayken alınan vitaminler gibidir aniden üzerinizdeki ölü toprağını atmanıza ve ya$amın görmediğiniz yönlerini görmenizi sağlar,bünyede üçüncü gözü açar.

varoluşun beraberinde getirdiği anlamsızlığı hiç bir şey gidermese de kısa süreli mutluluklara sebeb olan sevgilinin yanında olması ya da delice birisine aşık olmak.

gününüzün küçük bir kısmını bir hastaneyi ziyaret ederek değerlendirmeniz yeterlidir.
günlük minör sıkıntılar ve telaşlar aslında mutlu olmamız için bize yetip te artacak olan o kadar şeyi arka plana itmiştir ki. en küçüğünden bileğiniz burkulduğunda dünyanız başınıza yıkılır ve iyileşene kadar onun ne de değerli olduğunu ya da o ağrıyı çekmeden hayatınızın ne kadar güzel gittiğini hatırlarsınız. bardağın dolu tarafı her zaman sizi hayata bağlar. karamsarlık ise asla bir çözüm getirmez.