günümüz metalcilerinin eski metalcileri aratması

uzun süreli gözlemlerime dayanan iç burkan bir gerçektir...

90'lı yılların ortalarında başlayıp, 2000'li yılların başlarında sona eren ''faal heavy metal'' dinleyiciliği günlerimde yaşadıklarımı hala zaman zaman özlerim... bunun en büyük nedeni, tabii ki başta kalabalık ama esaslı olan arkadaş çevrem ve dinlediğim müziğin bana yaşattığı heyecandı.

o yıllarda heavy metal in underground çevrelerde popüler olması, hem müziği evinde dinleyen insanların sokaklara çıkmasına hem de türkiye'de çok fazla bileni olmayan ''metalci'' kavramının ortaya konmasına vesile olmuştu. ben de o insanlardan biri olarak günlerimi çoğu metalci arkadaşım gibi günde 8 saat sıkılmadan müzik muhabbeti yaparak, boş kaset alıp arşivi geniş olan arkadaşa sevilen grubun albümünü çektirerek, gotik kız avına çıkarak, grup kurarak, grup dağıtarak, ilk içkimi içerek, babamdan gizli kulağımı deldirerek, underground bar konserlerine giderek geçiriyordum... sokaktaki amcaların, teyzelerin hatta yaşıtlarımızın pis bakışları bile hayattan azami haz alarak yaşamamızı değiştirmiyordu...

tüm bunların nedeni doyasıya yaşadığımız özgürlük hissiydi. hepimiz kendimizi birer piç gibi hissediyor, tek kelimeyle hayatla taşak geçiyorduk...

günümüzde ise üzerlerinde yeni metal gruplarının t-shirt leri olan mutsuz çocuklar görüyor, üzülüyorum... metalci olmanın eskisi kadar haz vermemesinden mi, kasetlerin cd'ye, bar konserlerinin büyük stüdyo konserlerine dönmesinden mi, yoksa babaların artık kulak hatta dil deldirmeye karşı çıkmamalarından mı bilinmez, bu çocuklar bizim gibi değiller...

biz hakikaten başkaydık galiba sözlük. evet evet öyleydik...

http://babasayfa.com/foru...topic.php?f=43&t=4841

(bkz: tembel yazar)

(bkz: sozlukte reklam yapmak)

günümüzdeki ergenlik gençlerinin metal diye korn dinlemesi sonucu oluşan durumdur.bu durum , aynı yaş grubundaki judas priest dinleyen çalan söyleyen metalci gençleri derinden üzmektedir.

(bkz: ben altı yaşımdan beri metallica dinliyorum ulan) *

sadece günümüz metalcilerinin değil, bazı günümüz yazarlarının da eskilerini arattığını gözler önüne seren acımasız gerçektir...

daha entry i okumadan amaçsızca bkz ler koyup, sonra da o bkz leri aslında kendisi için yazdığını iddia eden yazarlar var.

yapacak birşey yok. yazar var, yazar var...

(bkz: kendi neslinden nefret etmek)

children of bodom tişörtüsüyle konversin harmanı sonucu doğuştan metalci olunduğuna kanaat getirmiş, çılgınlıklar peşinde koşup saçını klozet örtüsü modeli şart bilmiş, ağızdan düşmeyen küfürler ve argolarla asilik yapıldığını varsayan kişilerin, işi gücü yerinde olsun ya da olmasın ancak sorumluluk sahibi, sadece metal müziğe takılı kalmamış zira hiçbir zaman kendisinden vageçememiş, asabi olduğu kadar canayakın, kardeşlik unsurunu her davranışının her bir milimetresinde ortaya koyabilen, efendi-hanımefendi, sistem adı verilen osuruktan teyyareye her saniye asi, herhangi birine yapılacak haksızlığa da sonuna isyankar, sadece siyah kıyafet endişesi olmayan ancak siyahla da sadeliğini doğallını ortaya koyan kimseleri aratması durumudur.

-alo
-efendim.
-abi biz eski metalcileri aratıyoruz da
-iyi de ben demir doğramacıyım.
-pardon abi.*

megadeth, judas priest, iron maiden gibiler yerine Korn'un bir numara, linkin park'ın da ''alemin'' en iyisi olduğunu savunan insan topluluğudur.

eskiden ortaokulda-lisedeyken albümün içinde sözler yoksa şarkıyı defalarca dinleyip sözlerini çıkartmaya çalışırdık. bir yerden sözler bulundu mu, fotokopi ile değil el yazısı ile temiz bir sayfaya geçirirdik hepsini. kopyala-yapıştır yaparak, google'da söz arayarak büyümedik. böyle bir nesildik, ayrıca kasetle büyüdük. mp3 ile, cd, dvd ile değil...

(bkz: sözlükteki eski metalcilerin ortaya çıkması)

yeni bir tanım eklemem gerekirse, günümüz metalcilerinin ''doymuş'' olmalarından kaynaklanan eskiyi aratma durumudur...

dünya son 10-15 senede o kadar değişip gelişti ki, bundan metal müzikte, metalci gençlerde, takılınan ortamlarda, metalci çocukların aileri de nasibini aldı.

artık internet vasıtasıyla hiç kasmadan gün içerisinde istediğin grupla ilgili öğrenmek istediklerini araştırıp bulabiliyorsun. bizim zamanımızdaki gibi ''ulan yarın olsa da şu davulcunun ismini bir sorsam bizim elemana'' diye iç geçirerek kasmıyorsun kendini...

ya da, ''abi varya moonspell gelsin de, ben ibne olmaya razıyım'' da demiyorsun... çünkü adamlar geliyorlar.

hatta ve hatta babam görecek dövmemi diye evde saklambaç oynamak zorunda da kalmıyorsun. çünkü beraber gidiyorsun ailenle dövmeciye...

ama bunlar beni kıskandırmıyor. tam tersine gülümsetiyor eski günleri düşündükçe...

gereksiz tartışmalardan birisidir.

(bkz: konu bulamayıp boktan konu açmak)

herkesin anlayamayacağı bir durum değerlendirmesidir...

(bkz: konu bulamadığından başkasına bok atan zihniyet)

herşeyin ilk zamanlarında daha güzel olduğu gibi metal ruhunun da ilk zamanlarında daha tutkulu, özgür olmasından kaynaklanan yakınma halidir. Tabi yeni genç nesil bu durumu anlayamayabilir, gayet doğaldır. O yüzden kendilerini savunmaya geçebilirler, fakat bu yersiz bir hareket olacaktır. (bkz: ben hiç savunuyor muyum)

şöyle bir şeydir,

http://yfrog.com/0xadszrcj

sıçan edit: mınakoyim 3 tane link verdim hepsi birbirinde skindirik oldu. ulan imageshack ne sikim sitesin sen bee!!

(bkz: nedved eski nedved değil)

linkin park veya anathema dinleyenleri metalci sanan insan'ın peşine düştüğü arayıştır.

olaya biraz sosyolojik bakayım;
müzik evrensel bir kavramdır.
insanların kendilerini ortak dilde ifade etme, edebilme biçimidir.
eski zamanlarda müzik sınırlı şartlarda yapılabiliniyordu ve bazı ülkelerin tekelindeydi. sınırlıda olsa yapan yapıyordu. araba garajı, okul sahnesi falan filan... *
müziklerini yapanlar kendilerini ifade ederken kimi tele sert vurmuş, kimi davulu öttürmüş, ağlatmış derken yeni yeni tarzlar doğmuş ve soğuk savaş dönemi dediğimiz dönem gençliğin içindekilerini neredeyse tamamen yansıtmıştır. tabi müziği yapanlar hala sınırlı ama dinleyenler giderek artıyor.
zamanla müzik yapmakda yaygınlaşmaya başladı ve tekel olmaktan çıktı. artık müzik iyi yapanındı. herkes grup kuruyor, beste yapıyori gitar, davul ne varsa alıyor, uğraşıyor, çalıyor, konsere çıkıyor, yarışmalara katılıyor, biriktirdiği 3 5 kuruşla kayıt yapıyor internette dağıtıyor, amatörce klip yapıyor yayınlıyor, şansı yaver giderse ciddi prodüktörlerle çalışıyor ve derken meşhur oluyorlar. ama bir hayran kitlesi kesin oluyor.
kimisi tarza sadık kalıyor kimisi yeni bir tarz oluşturmaya çalışıyor. mesela sümerian metal diye bir tarz var. çoğunuz duymamış olabilirsiniz. hatta porn metal dahi var. rammsteinin son yaptığından bahsetmiyorum. ama pussy de bu tarza giriyor.
tabi müzik artık olmazsa olmaz birşey hatta bir geçim kaynağı, yeni çıkan müzik türlerinden ya da eski türlerden etkilenmemek imkansız. birazda eskiler eski heyecanlarını yitirdiği için ya da sürekli kendilerini tekrar ettikleri için, biraz modifiye olmak zorunda kalıyorlar ve nitekim baya baya modifiye oluyorlar.
müzikteki bu değişme dinleyicisinin isteğine göre olduğu için dinleyicisinde de haliyle inanılmaz değiklikler oluyor. dinleyici hissettiği için değilde hissettirmek için müziği dinliyor ve dinletiyor. e amacına ulaşıncada bırakıyor metal müziği o haliyle bir sonraki nesile.
e düzeltte öyle bırak diyorsun, banane diyor..

not: lan uzun oldu, bak hele..

şimdi o "gerçek metal kardeşliği" bile yok ki. bu arada entry'leri okurken yine 30 yaştı üstü metalci abilerle sohbet ediyor gibi hissettim. uzun zaman olmuştu, özlemişim cidden bunları duymayı. yaşımdan dolayı 90 ları pek hatırlamasam da hep 80 lerde - 90larda metalci olmak istedim. maalesef benim yaşlarımdaki gençler yada liseli ergenler hala sikko grupları gerçek metal yapan gruplar sanıyor. gerçekten buna tutkun olan insan neredeyse hiç yok. yeni bir albüm dinlediğinde çocuk gibi sevinen, mutlu olan insanlar artık yok. sikko dsbm grupları, metalcore saçmalıkları, piyasa-festival grupları onlara çok cazip geliyor. bir de şöyle bir olay var tabiki buna sebep olan :

(bkz: metalde kayıt şirketleri gerçeği/#27018161)