göğsümdeki ben

Yaklaşık on yıl önce hayatı fazla ciddiye alıyorsun mesajını verdiğinde sadece acıya odaklandım, mesajı hiç anlamadım.
On yıl sonra daha elime gelmeden, canımı acıtarak döndüğünde sanırım mesajı algıladım.
Tetkiklerin sonucunu beklerken hayatta "fazla" olan her şeyin sorun yarattığını anladım. Fazla düşünmek, fazla empati, fazla suçluluk duygusu, fazla kendine dönük olmak, paylaşılmayan fazla para, hayatında fazla olan ne varsa sana kendini bir yük olarak hissettiren onu bırakmak gerek. Sen yüklerinle yürüyemezsin, hayat dersini o yükün altına algılayamazsın.
Beklemenin yanlış olduğunu bilen bir ben var şimdi.
Maskelerle değil gerçek halinle hayata daha sıkı tutunacağını bilen bir ben var şimdi.
Korkuyla değil güveneceğin en güçlü varlığın özbenliğin olduğunu bilen biri var şimdi.
Çıkmak istediğim yolculuğa bugün çıkmak gerektiğini, garanti olanın şimdiki an olduğunu bilen biri varsa bu göğsümdeki, bana kendimi hatırlatan, yeni beni çıkaran o yumru sayesinde.
Göğsümdeki beni umarım bir daha unutmam ve umarım yeni acılarla beynime kazımaya kalkmaz öğrendiklerimi.
Artık hayat derslerimi acıyla değil mutlulukla, hazla, sevgiyle almak istiyorum. Lütfen yarın güzel geçsin.